Thailand op z'n smalst

Azië, week 21: 26 november - 2 december 2006

Zon, zee en strand, met rubberbomen, oliepalmen en kokospalmen – de dagen lijken op elkaar maar toch is het steeds weer anders. Het ene moment vinden Litty en Johan dat de zomer nu wel lang genoeg geduurd heeft, het andere moment zouden ze wel altijd hier willen blijven, lekker in een hangmatje schommelen. En midden in deze tropische sferen bereiden we ons voor op het feest van Sint Nicolaas, met alle spanning en geheimzinnigheid die daar bij hoort. Litty en Johan zetten hun schoen onder de airco (bij gebrek aan een schoorsteen…) en kijken dan vol verwachting hun moeder aan: zou Piet er iets in doen vannacht? Nog een paar nachtjes slapen…

Zondag 26 november: Chumphon Beach, rustige dag

Bij het bungalowcomplex van Cabana Resort is een mooie tuin aangelegd, waarin wordt getoond hoe alles in harmonie gebeurt met de natuur. Er is een speel-leer-gedeelte (PLAY + LEARN = PLEARN, heet dit in het Engels, “pleuren”, zegt Johan). Je kunt met de hand een waterrad draaien waarmee meer zuurstof in het water wordt geschept (bij de garnalenkwekerijen staan nu de molentjes voortdurend op volle toeren te draaien), er wordt rijst verbouwd en met een soort molensteen kun je de rijstkorrels van hun vliesje ontdoen, met een vierkant visnet kun je proberen visjes op te scheppen uit de sloot, en je kunt op een fiets water oppompen uit een vijver waarmee verschillende planten besproeid worden.

We gaan naar het strand, liggen een tijdje te lezen op strandstoelen die lekker in de schaduw staan (Litty heeft hier een Nederlands tijdschrift gevonden, die geniet), en gaan dan terug naar de bungalow. Litty en Johan hebben wat last van hun maag en van de warmte, die blijven ’s middags liever binnen. Wim en Anneke lopen nog een eind over het strand, er liggen hier grote kwallen van wel een halve meter doorsnee, en ook is er veel rotzooi aangespoeld van de vissersboten, onder andere grote gloeilampen (zo’n 30 cm hoog) die gebruikt worden om ’s nachts vissen te lokken. De kinderen eten wat banaantjes en crackertjes in de bungalow; Wim en Anneke gaan samen uit eten, in het restaurant dat bij de bungalows hoort.

Maandag 27 november: van Chumphon Beach naar strand, 44,4 km gefietst, stijging 192 m

Vandaag weer een stukje fietsen – de volgende etappe uit ons routeboekje is ruim 90 kilometer, die willen we in twee dagen rijden. Daarom kiezen we voor een hotel uit ons boekje op 35 km. We passeren weer enkele zeearmen vol fraaie houten vissersbootjes. Het hotel blijkt opgeheven en het complex is nu in gebruik is als oesterkwekerij. Daarom moeten we zo’n 8 kilometer terugrijden naar kleine bungalowtjes pal aan het strand. Een rijtje hangmatten voor de deur, en verder is hier gewoon niets – heerlijk!

Voor het eten nog wat zwemmen in zee en schommelen in de hangmatten. Dan maken we het eten zelf klaar. Met enkele zakjes instant noedels, kroepoek, zonnebloempitten, tomaatjes en banaantjes hebben we een prima maal. De noedels zijn wel ‘hot & spicy’, maar als je de kruiden er niet doordoet, heb je gewoon een neutrale smaak, dan lusten we het allemaal.

Dinsdag 28 november: van strandbungalow naar Bang Saphan Coral Hotel 66,2 km gefietst, 338 m stijging, maximum hoogte 108 m

De mevrouw van de bungalows is niet zo spraakzaam en spreekt nauwelijks Engels, dus veel contact hebben we niet, maar als we bij onze bungalow zitten te ontbijten, komt ze ineens een kam banaantjes brengen – wat leuk! De zee loopt heel langzaam af, als we wakker worden staan er veel zandbanken droog, maar die lopen snel weer onder water.

Het eerste deel van de route hadden we gisteren al gefietst, verder heuvelachtige stukken, rubber en palmolie, het laatste deel min of meer vlak. Johan had ’s morgens al een ijsvogel gezien, nu stopt hij opeens bij een kokosplantage: “aap!”. Vlak langs de weg is een aapje boven in een palm bezig kokosnoten te plukken, die ploffen met een klap op de grond. De aap wordt door zijn oppasser aan een touw gedirigeerd naar de juiste kokosnoten. Natuurlijk blijven we allemaal een tijdje kijken, tot het aapje verder gaat aan de achterkant van de boom. Wat een bof dat Johan dit zag!

De route van vandaag gaat over rustige wegen langs rubberplantages en oliepalmplantages. We eindigen bij een luxe hotel onder Franse leiding. Dat kan je 's avonds goed merken aan de wijnkaart maar wij houden het gewoon bij water. Wel kun je hier ook meer westerse dingen bestellen als club sandwich, en fish and chips.

Woensdag 29 november: Bang Saphan Coral Hotel,

Na twee dagen fietsen weer een rustige dag aan het strand. Hier zijn ook kajaks te huur, om een stukje mee op de golven te kanoën. We huren er twee. In zee zien we enkele grote kwallen zwemmen, mooi gezicht om daar een tijdje naast te varen, dan zie je ook dat er verschillende soorten kwallen zien die zich elk op eigen manier voortbewegen door het water.

Tussen de middag even terug naar de bungalow, wat schoolwerk maken, en dan nog naar strand en fraaie zwembad met jetstreams. Het wordt vloed, er is een grote kogelvis aangespoeld op het strand. Blijkbaar kun je daar niets mee, want de lokale bevolking laat de vis rustig liggen. Wim en Johan vermaken zich nog even met elk een eigen kano in de branding. Als Johan zich door Wim op sleeptouw laat nemen heeft hij de grootste lol als hij bijna aanspoelt en de golven over hem heenslaan. Gelukkig zijn dit zeekajaks zonder kuip die niet vol kunnen lopen.

’s Avonds eten we lekker ‘hot stone’ in het bungalowrestaurant. We kiezen bij het steengrillen voor vleesgerechten en voor visgerechten. Lekker en leuk om te doen.

Donderdag 23 november: van Bang Saphan naar Bankrut, maximum hoogte 68 meter, totale stijging 176 meter

We rijden een heel stuk vlak langs de kust, in een soort duinlandschap (maar duinen zijn slechts een meter hoog). Af en toe ook wat hoger, dan mooi uitzicht op een baai met vissersboten. Langs verlaten bungalowcomplexen (veel ‘strandvegers’ aan het werk, slechts af en toe een toerist te zien), en langs een serie Rode Kruis-noodwoningen (tsunami-opvang?).

Hoog op een rots aan het eind van een baai staat een groot gouden boeddhabeeld, met een mooie tempel erbij. We rijden er eerst voorbij maar als we in de buurt geen geschikte accommodatie kunnen vinden keren we om het complex te bekijken. Wel een steile klim in korte tijd van zeeniveau naar 68 meter(stukje lopen dus, behalve voor Johan).

Boven zit een apenfamilie in een boom, leuke aapjes zoals we ook in het dierenpark bij Phang Nga al zagen. Het boeddhabeeld is écht groot, dat maakt toch wel indruk (zie ook het informatiestukje van Litty over boeddhisme).

Lopend gaan we nog iets verder de heuvel op, naar een schitterende tempel. Als Wim naar binnen wil, moet hij over zijn eigen (blijkbaar té) korte broek een soort wijde omslagbroek aan; de anderen kunnen even later in hun eigen kleding zo doorlopen.

Vanaf de Big Boeddha rijen we nog een klein stukje naar het bungalowcomplex Bayview Beach in Bankrut waarvoor we al heel wat reclame hebben zien staan. Het is een onverwacht mooi en redelijk geprijsd complex met al weer een zwembad. Het zwembad ligt tussen de bungalows in de schaduw en het water is daardoor heerlijk koel.

Vrijdag 1 december: Bankrut, dagje bij de bungalow

Vandaag beginnen we aan onze Sinterklaas-surprises. Litty gaat aan het werk in de kinderbungalow. Johan sluit zich in de bungalow bij Papa en Mama op in de badkamer. Wim gaat strandjutten om materiaal te verzamelen. Anneke denkt wel na, maar gaat nog niet aan de slag – dat baart de kinderen wel zorgen: “heb je al wat gedaan Mama? Je hebt mij toch niet getrokken?...”.

Natuurlijk ook naar strand en zwembad. Lekker hoge golven in zee, maar ’s middags heeft Anneke ineens een grote kwal tussen haar benen. Au, wat prikt dat! Dan liever het zwembad in.

Zaterdag 2 van Bankrut naar Huay Yang, 38,4 km gefietst,totale stijging 144 meter, maximum hoogte 41 meter

Na twee nachten in het bungalowcomplex van Bankrut zijn we bankroet, grapt Wim; er zijn hier leuke T-shirts te koop met opschrift Bankrut. Litty krijgt er een zodat we nog iets meer bankrut zijn.

We wilden vandaag naar Prachuap Khiri Khan, ruim 60 kilometer, maar Johan voelt zich niet fit, we pauzeren vaak en schieten niet echt op. Het is ook niet prettig dat we een flink stuk over weg 4 moeten rijden, die is hier best druk. Leuk onderweg is een reusachtige ‘gouden’ vogel langs de weg, die een tempel moet markeren. Als we na 30 kilometer een bordje zien naar een beach resort, besluiten we te stoppen. We komen op een onverharde weg richting kust, eerst bij een Zweeds bouwproject van koopwoningen, dan toch bij een geopend bungalowcomplex waar we een nachtje kunnen blijven. Als welkomstdrankje krijgen we niet alleen ijskoud water, maar ook een verse kokosnoot: er wordt een kapje afgehakt, rietje erin en drinken maar! De kinderen moeten wel wennen aan de smaak, maar Wim en Anneke vinden de kokosmelk dit keer best lekker.