Noordwaarts langs de Golf van Thailand

Azië, week 22: 3 - 9 december 2006

Sint is terug naar Spanje, en wij naderen Bangkok, het einde van deze fietstocht door het zuidelijk deel van Thailand. De laatste etappes (vanaf Prachuap Khiri Khan) rijden we niet meer door tropisch regenwoud: eerst door een Nationaal Park met mooi kalksteen gebergte, dan door vlakke kuststreek met veel toeristische badplaatsen. Volgende week rijden we in twee dagen tot Phetchaburi; vandaar worden we met een busje naar Bangkok gebracht.

De afgelopen weken hebben we veel leuke dingen gedaan op de dagen dat we niet fietsten: zwemmen, snorkelen, boottochtje, junglewandeling, tuben, kanoën. Maar we hebben vooral veel genoten op de dagen dat we wèl fietsten; fietsen is toch wel een heel goede manier om het land te leren kennen. We reden vlak langs huizen, stalletjes, werkplaatsen en hutjes, en hadden zo aardig zicht op mensen bij hun dagelijkse (?) bezigheden: het vervaardigen van bezems/kippenmanden/palmafdakjes, afwassen in de rivier, blote kindjes bij de wasteil, eten koken, vis drogen, meedoen met hanengevecht of vogelzangwedstrijd, op het land werken of op klanten wachten. We zagen kinderen spelen rondom de scholen, en merkten de rust van een wat (boeddhistische tempel). We verbaasden ons over de hoeveelheid vracht die we in open wagens voorbij zagen komen: gasflessen, waterflessen, ananassen, palmbladeren, kokosnoten (soms met pluk-aapjes erbij), of een hele familie – op een grote vrachtwagen past zelfs een olifant, vissersboot of een hele schoolklas. Geen museum, geen kerk, geen ruïne, maar wel schitterende natuur, met bomen in allerlei kleuren groen, bijzondere vruchten en allerlei beesten. Alleen de honden, daar hadden we er liever wat minder van gehad, vooral van de exemplaren die luid blaffend achter ons aankwamen…

Zondag 3 december: van Huay Yang naar Prachuap Khiri Khan

Wims mobiele telefoon was achtergebleven op ons vorige overnachtingsadres, en die wilden we vandaag eerst gaan ophalen. Het gedeelte over de hoofdweg (weg 4) zou makkelijk met een bus kunnen, maar voor het eerste en laatste deel was een taxi of brommertje nodig – of de fiets natuurlijk. Wim besloot ’s morgens vroeg te vertrekken en dan “even” heen en weer te fietsen – daarna zouden we gezamenlijk vertrekken voor een korte dagetappe van nog zo’n 30 kilometer.

Om 7 uur fietst Wim weg, het is dan net licht. Onderweg ziet hij veel monniken op hun aalmoezenronde (meestal zijn wij daar te laat voor). Anneke en de kinderen gaan om half 9 ontbijten, en blijven dan rustig in de bungalow. Om een uur of 11 gaan we dan echt inpakken. Net als we de fietsen willen gaan opladen, komt Wim al terug: 74,4 km gefietst, mét zijn telefoon! Nog even een drankje, dan ook Wims bagage opladen en we kunnen vertrekken.

De route gaat nog een flink eind langs weg 4. We rijden door het smalste stuk van Thailand, een strook van zo’n 9 km lang en slechts 10,9 km breed. Vlakbij Prachuap Khiri Khan passeren we het Memorial Park of Science: een park bij de zee dat is aangelegd ter herinnering aan het feit dat de toenmalige koning in 1860 een zonsverduistering had voorspeld. In het park zijn verschillende gedeelten. Wij komen eerst bij een deel met grote beelden van dinosaurussen. Daarbij liggen verschillende steenbrokken (veel basalt) die iets vertellen over de geschiedenis van de aarde. Hier vinden wij een stukje gedroogde slangenhuid. Daarnaast is een ‘motionpark’, met reuze-uitvoeringen van verschillende natuurkunde-experimenten.

In de verte horen we onweer, het lijkt even te gaan regenen, maar het blijft droog. Het is inmiddels 4 uur, de gebouwen in het park gaan sluiten. Wij fietsen nog 15 km langs een rustige weg tot het centrum van Prachuap Khiri Khan.

Dit is de plaats waar wij het Sinterklaasfeest zullen gaan vieren. We krijgen een reuze grote kamer 6-hoog met mooi uitzicht op de baai in de vorm van een halve maan.

Maandag 4 december: Prachuap Khiri Khan

Toen we gisteren de fietsen het hotel binnenreden, is de derailleur van Wim in het wiel geraakt: hij kan nu niet meer schakelen. Gelukkig kan Wim het zelf repareren en hoeven we niet op zoek naar een fietsenmaker. Litty en Johan werken ondertussen aan hun surprises.

Later gaan we samen op stap. Bij de VVV is een felicitatieregister voor de koning, die morgen jarig is. Aan de noordzijde van de baai is de zogenaamde apenrots, en we zien al gauw waar die naam vandaan komt. Het is een apenrots als in een dierentuin, maar dan 100 keer zo groot en zonder hek of sloot eromheen. De apen (een enorme groep langstaartmakaken) kunnen dus zo de weg oplopen, en dat doen ze ook. Je kunt hier 396 treden omhoog tot een tempel, daar heb je mooi uitzicht over de baai. Eerst vinden we de aapjes wel grappig, ze klimmen in de bomen, liggen lui te slapen, rennen over de trapleuning of kijken ons nieuwsgierig aan. Als we bijna weer beneden zijn komt ons een toerist tegemoet die bananen voert, daar worden de apen druk van, en een aapje dat niets gekregen heeft wordt agressief: hij komt dreigend op ons af. Dan zijn het geen leuke aapjes meer! Een vrouw die zelf apenvoer verkoopt, jaagt met een stok de apen weg, zodat we veilig weer op de gewone weg kunnen komen.

Dinsdag 5 december: Prachuap Khiri Khan, Science Park en Sinterklaas 29,7 km gefietst

Het is driedubbel feest vandaag: de Thai vieren vaderdag en de verjaardag van de koning, en daarbij vieren wij natuurlijk ook nog het feest van Sint Nicolaas! Zie ook het info-stukje over 5 december.

De kinderen verrassen Wim ’s morgens in bed met vaderdagcadeautjes: ongemerkt hadden ze dit voorbereid, een vreselijk leuke verrassing!

Na het ontbijt gaan we op de fiets terug naar het Science Park waar we eergisteren ook al waren. Nu gaan we naar het aquarium, een modern gebouw waarvan de ingang lijkt op die van het Oceanium in Blijdorp. Ook voor veel Thai is dit een populair uitje op deze koningsdag. Ze zijn bijna allemaal in de koningskleur geel gekleed. Ook Wim heeft een gele polo ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum van de koning. Het aquarium is indrukwekkend, veel mooie bakken, ook een enorme kolom waar je spiraalsgewijs omheen kunt lopen, en een tunnel waar de haaien en roggen vlak over je hoofd zwemmen.

We kijken ook nog even in het vlinderpark waar niet zo heel veel vlinders zijn. Dan gaan we naar het Planetarium (op deze plek heeft de toenmalige koning in 1860 een zelf voorspelde zonsverduistering hebben gezien). De kinderen en Wim gaan ook nog even zwemmen in de aangrenzende zee. We fietsen nog naar twee treinstellen bij de afdeling ‘Transprot’ (De Thai vinden de Engelse spelling zo moeilijk dat ook op gebouwen, toegangskaartjes en in hotels veel spelfouten gemaakt worden). Dan is het alweer 4 uur, de gebouwen gaan sluiten en wij rijden terug naar ons hotel.

Terwijl Litty en Johan hun surprise en gedicht afronden, lopen Wim en Anneke een rondje door de stad. De hoeveelheid geel op straat is enorm, er worden schermen opgericht en er wordt vuurwerk klaargezet. Duidelijk merkbaar dat hier iets bijzonders te gebeuren staat, maar wat precies, daar komen we niet achter. Als we het proberen te vragen, worden we naar weer een felicitatieregister geleid…  Later zien we dat de schermen bedoeld zijn voor een schimmenspel, en als we doorlopen naar een supermarkt om boodschappen te doen, komt ons een optocht tegemoet: allerlei groeperingen zijn op weg naar het centrale plein, met vlaggen, portretten van de koning en geschenken. En iedereen heeft een gele polo aan.

Als de optocht voorbij is, gaan we de supermarkt binnen: wij doen onze inkopen voor Sinterklaasavond temidden van gele polo’s met kerstmuziek op de achtergrond – zo lopen hier alle feesten door elkaar. We laten het koningsfeest verder voor wat het is, en gaan terug naar het hotel. Litty en Johan zijn er ook helemaal klaar voor, spannend hoor al die geheimzinnigheid!

Eerst eten we op de kamer, dan mogen de surprises eindelijk uitgepakt worden. Natuurlijk is er bij elke surprise ook een gedicht. Litty heeft een spel gemaakt, met als oplossing ‘deze surprise is voor Wim’; zelf krijgt ze een door Wim gemaakte pop van twee kokosnoten met oude schoentjes die op het strand zijn gevonden en een oude zwembroek van Wim aan. Johan krijgt een ‘Kuikentje Ka’ en Anneke een met veel karton en plakband gefabriceerde doos, met speurtocht naar andere verpakte knuffels en cadeautjes. Ongelooflijk, dat we allemaal tegelijk in dezelfde winkels zijn geweest, en toch zoveel verschillende dingen hebben gekocht!

Na dit alles was er in de badkamer nóg een zak van Sinterklaas, met voor ieder iets lekkers, een cadeautje en iets van Thailand (verpakt in een kokosnoot, een stuk bamboe, een slipper gemaakt van een stuk inktvis, of een netje met palmolienoten).

Voor Litty en Johan nog een speeltje en een boekje. Dank u Sinterklaasje!

Woensdag 6 december: van Prachuap Khiri Khan naar Khao Sam Roi, 68 km gefietst

Helaas kunnen we niet nog een dag hier blijven, de stad loopt vol vanwege herdenking van de Japanse invasie hier in de tweede wereldoorlog. Dus moeten alle cadeautjes en gedichten direct in de fietstas ingepakt. Een paar tasjes vol restjes surprise en cadeaupapier laten we achter, dat past niet allemaal in de prullenbak.

Er staat vreselijk harde wind, de golven slaan hoog over de boulevard. Wel een heel mooi gezicht, maar het betekent ook dat onze route langs de kust onbegaanbaar is. We kiezen een parallelweg iets meer het binnenland in, en komen dan later weer op de route. Een stuk onverharde weg vlak langs de kust, waar ook soms het water nog over de weg loopt.

We schieten niet zo hard op, want er moet onderweg nog veel nagepraat worden over gisteren: Wat vond je het leukste cadeau? Wie dacht jij dat ik had? Dat gedicht vond ik leuk!

Aan het eind van de middag komen we bij de ingang van Nationaal Park Khao Sam Roi. Hier is weer een apenrots, de aapjes zitten op de weg maar daar besteden wij nu weinig aandacht aan. Het is een groot park, met mooie kalksteenformaties maar langs de asfaltweg die door het park loopt zie je vooral veel garnalenkwekerijen. Wel ook heel veel vogels hier.

De accommodatie die hier volgens ons boekje moet zijn, kunnen we niet vinden – we eindigen tegen schemering bij een steigertje, waar net twee andere toeristen uit een auto komen: een bootje wil ons wel overzetten naar een luxe hotel op een landtong. We hebben weinig alternatief, Wim onderhandelt nog wat over de prijs en dan laten we ons met alle bagage en fietsen overvaren. Na twee keer varen is alles en iedereen binnen. Net op tijd, want het wordt niet alleen donker maar het begint ook te regenen: de eerste flinke bui sinds we aan de oostkust zijn.

Donderdag 7 december: Khao Sam Roi, wandeling naar grot

Gisteren is het een lange dag geworden, nog niet alle Sint-stress is uit ons lijf, dus we besluiten tot een extra luierdagje hier in het Park. Het hotel ligt op een landtong, bij eb kun je er over het strand naar toelopen, maar bij vloed ligt het op een eiland. Wij wandelen over het (deels ondergelopen) strand en later via een pad over de rotsen naar een volgend stuk strand. Vandaar kun je via een steil rotsachtig pad over de kalksteenrotsen naar een grot. De rotsen zitten vol gaten, je vraagt je af waarom de hele boel niet instort.

We zien een reuze-duizendpoot, en tussen de bomen ontdekt Wim een groepje apen (niet van die brutale tempelapen, maar verlegen bril-apen).

De grot zelf is een druipsteengrot warvan het dak is ingestort (een gouffre). Er komt daglicht op de bodem en daar groeien ook bomen. Drie koningen van Thailand zijn hier geweest, er staat ook een ‘koninklijk paviljoen’ in de grot. Een vreemde rotsformatie wordt vereerd omdat het op een pagode lijkt, maar Litty ontdekt een stuk rots dat sprekend lijkt op een Madonna met Kind. Daar wordt hier helemaal geen aandacht aan gegeven, je kunt wel merken dat dit geen katholiek land is! Het schijnt hier gebruikelijk om na bezoek van de grot het geheel te ‘ondersteunen’ door een steuntakje te plaatsen, als je de dunne stokjes ziet die daarvoor gebruikt worden is wel duidelijk dat dit alleen symbolische waarde heeft.

De weg terug naar het strand en dan naar ons hotel is weer klimmen en dalen, maar het gaat nu een stuk sneller dan op de heenweg en we zijn op tijd terug om vóór het eten nog even te zwemmen. Anneke en Wim hebben in dit luxe resort een eigen schuifdeur naar het zwembad. De kinderen hebben een bovenappartement en moeten eerst een trap af.

Vrijdag 8 december: van Khao Sam Roi naar Hua Hin 54,3 km gefietst

Begeleid door een stoet personeel (“bell boys”) worden we na het ontbijt naar het bootje gebracht – aan de overkant laden we de fietsen weer op en dan kunnen we verder rijden. Eerst nog een stukje langs grillige rotsen die we op de heenweg ook al gezien hebben.

Al snel verlaten we het Nationaal Park. Daarna volgen we een rustige route met zelfgemaakte straatverlichting: op bamboestokken zijn lege glazen drankflesjes gebonden, die als een olielampje dienst doen. Dichterbij Hua Hin wordt de weg veel drukker.

Vlak voor de stad stoppen we nog eens bij een winkeltje. Daar is ook een waterautomaat: voor 1 baht kun je een fles bijvullen met een liter drinkwater – dat is dus goedkoper dan plastic flessen (meestal betalen we 5 baht voor een fles van ongeveer een liter, d.w.z. met een inhoud van bijvoorbeeld 830, 870 of 950 ml).

Hua Hin is een drukke badplaats, waar veel westerse toeristen komen. Er zijn veel luxe hotels maar ook de mindere kant van Thailand is oververtegenwoordigd. Er is een overvloed aan "zielige" westerse mannen met Thaise meisjes (of jongens).

Na wat zoeken vinden we een plekje in een karakteristiek hotel, in een houten gebouw op palen (vroeger gebruikt als pieren om vis te drogen). Geen bellboy, geen zwembad, geen airco – maar je kunt er wel heerlijk zitten boven het water. Wij eten op een naburige pier. Seafood natuurlijk want daar is Hua Hin beroemd om.

Zaterdag 9 december: Hua Hin

Een rustige dag die begint met ontbijt en schoolwerk op onze hotelpier. Onze hotelkamers mogen dan warm zijn, de houten pier waarop het hotel gebouwd is fraai en biedt bovendien schaduw en een verkoelende wind. Alleen voor het gebruik van de laptop moeten we toch op de kamer zijn voor stroom. In de middag gaan we naar een "westers" winkelcentrum (met grote opblaaskerstman en – sneeuwpop!). We lopen terug over het strand. Wie zin heeft neemt nog even een verfrissende duik. Eten doen we uiteindelijk weer op een pier in een restaurant met seafood en westers eten.