Langs de kust van Andaman

Azië, week 20: 19 - 25 november 2006

Na een paar dagen in het Nationaal Park van Laem Son volgden we deze week de hoofdweg noordwaarts langs de kust van Andaman. De weg gaat door de heuvels, meestal is er geen zee te zien maar bij veel huizen ligt vis te drogen, en langs de weg wordt vis verkocht.

Het is warm, soms een beetje té, we hebben een paar dagen last van zandvliegjes, we genieten onderweg van bloemen, bomen, vlinders en vogels, vinden steeds weer een mooi plekje om te slapen en worden overal vriendelijk gegroet. Al met al een heerlijk ontspannen week.

Zondag 19 november: Laem Son, dagje aan het strand

De bungalows bij Laem Son zijn van een Nederlander en zijn Thaise vrouw. Er is satelliet-tv, met ook een zender die continu een selectie uitzendt van Nederlandse en Vlaamse programma’s. Gisteravond was er een programma over de verkiezingen, maar als we ’s morgens de tv aanzetten zien we het Sinterklaasjournaal! Liggend in bed genieten we samen van de inkomst van Sint in Middelburg. Als extra verrassing blijkt dat ‘Vliegpiet’ ’s nachts al bij ons is langs geweest: de kinderen vinden in hun sandaal een zakje chocolademunten (Hollandse choco-euro’s zijn nota bene ook in Thailand te koop!).

Direct na onze bungalow is de ingang van het Nationaal Park, een park met veel mangrovebos en een soort waddenstrand dat voor een deel droogvalt bij eb. Op het strand vinden we veel mooie schelpen, en er zijn veel krabben, Je kunt over een dam (of bij eb over de zandbank) naar een eilandje – daarachter zijn nog veel meer eilandjes. Een schitterend gebied, en op een enkele visser na helemaal verlaten.

Als we teruglopen naar de bungalow, begint het te regenen. Na het broodeten blijven we dus nog maar een tijdje binnen. Aan het eind van de middag gaan we weer naar zee, tot zonsondergang.

Indrukwekkend is wel dat dit hele gebied twee jaar geleden door de tsunami flink getroffen is – doordat de golf hier later kwam dan op Phuket, konden de mensen gewaarschuwd worden om te vluchten, maar nog steeds zien we de resten van verwoeste huizen. Ook onze bungalow is na de tsunami opnieuw opgebouwd. Zie het info-stukje over de tsunami.

Maandag 20 november: Laem Son, boottochtje naar onbewoond eiland

Een volledig verzorgd dagje uit naar een onbewoond eiland. Vanaf de bungalow worden we met een open truck naar de steiger gebracht, waar een visser al met zijn bootje ligt te wachten. Eenzelfde soort boot als bij Phang Nga, een zogenaamde longtail-boot, die bestuurd en voortgedreven wordt door een schroef aan een lange stok. We hebben eten en drinken mee, snorkelspullen en zelfs allerlei strandspeelgoed. Eerst varen we een eind langs de kust naar een onbewoond eiland. Een eiland als in een film, vindt Litty: door de hoefijzervorm is er een heerlijk rustige baai met heel helder water, een mooi strand en rotsen met koraal. Een schitterend plekje voor zwemmen en snorkelen. Terug op de boot maken we de lunchtrommeltjes open: geen boterhammen met kaas, maar een lekkere portie rijst. We varen nog naar een ander plekje bij rotsen om te snorkelen. Vanaf de rand van de boot springen we het water in – maar Johan klimt meteen terug de boot in – het prikt hier vreselijk! Of het nu zandvliegjes zijn of kwalletjes weten we niet, maar het voelt of je voortdurend overal gebeten of gestoken wordt. Gelukkig is dit alleen vlakbij de boot – als je eenmaal boven de rotsen bent, heb je geen last meer. Vooruit, even doorzwemmen. We genieten enorm van de onderwaterwereld. We zien echt hele grote stukken koraal in heel veel vormen. Er is ook zacht koraal bij met echte "Nemo"-visjes. Er zijn ook andere vissen bij, in de meest wonderlijke kleuren en vormen. Over de bodem zien we ook enkele dikke kokerwormen kruipen. Zo'n 40 cm lang met de dikte van een babyarm. Hier zijn ook grote zeeëgels met 20 cm lange stekels. Niet alleen zwarte die in veel zeeën voorkomen maar ook enkele zwart-witte.

Na een hele tijd snorkelen gaan we terug naar de boot, en varen we richting bungalow. Er is nu meer wind, er staan hoge golven, en het regent ook even een beetje. Vanaf de steiger worden we weer opgehaald met de truck – prima geregeld allemaal.

Het is maar goed dat we op tijd terug zijn, er komt vreselijk onweer en harde regen. In de bungalow maken Litty en Johan een fotoreportage van onze strandvondsten – het liefst zouden we alles meenemen naar Nederland, maar dat kan natuurlijk niet.

’s Avonds eten we weer in het restaurantje van de bungalows. Er zijn Thaise gerechten, maar ook spaghetti (mét kaas !!!) en échte Hollandse pannenkoeken!!! De beheerder heeft ook een prima remedie tegen de zandvliegjes: het sap van aloë vera. Net als andere avonden vliegen er grote torren rond – ze komen op het licht af, en vliegen dan met veel herrie rond tot ze er bij neer vallen. De lokale bevolking schijnt deze kevers te eten, dat doen wij maar niet.

Dinsdag 21 november: van Laem Son naar Ranong, 54,4 km gefietst

Weer een mooie fietsdag, eerst vanuit het mangrovegebied terug naar de A2, en dan deze weg volgen tot de provinciehoofdstad Ranong. Klinkt niet zo spannend, maar onderweg komen we weer ogen tekort om alles te zien. Tijdens een pauze bij een winkeltje, vragen we elkaar wat we gezien hebben: een man met twee apen op een brommertje (apen worden hier op de kokos-plantages gebruikt om kokosnoten te plukken), auto met drie apen in de laadbak, nonnen in roze kleding, meertje vol blauwalgen, dode slang op de weg, eekhoorn op de elektriciteitsleiding, auto zonder nummerbord, Thais voet-volleybal (met rotan bal), enzovoorts.

In Ranong vinden we een bungalowtje aan de rivier van de Hot Springs waar Ranong zo beroemd (???) om is. Ter oriëntatie lopen we een rondje – het blijkt een zeer weids opgezette stad. In de straat bij onze bungalow zijn enkele restaurants, als we er eentje kiezen blijkt dat een wokrestaurant. Aan een buffet kun je van alles kiezen: soep, salades, rijstsoorten, soort kroepoek, deegbuideltjes, allerlei soorten vlees, groenten en fruit, en dat kun je dan zelf aan tafel klaarmaken. Als we ons eerste bordje vol hebben, komt een mevrouw ons nog vertellen dat er ook sausjes zijn – aardig bedoeld natuurlijk, maar wij zijn juist zo blij dat we eens kunnen eten zonder allerlei (pittige) sausjes! We hebben hier lekker, gezellig en heel veel gegeten!

Woensdag 22 november: Ranong, dagje stad

Hoe gaan we dit jaar Sinterklaas vieren?, vragen de kinderen al enkele weken. Nu ja, toch maar proberen lootjes trekken … vandaag zijn we in een redelijk grote stad, dus hier kunnen we misschien cadeautjes kopen. Elk met een lootje en 100 baht gaan we op stap. Eerst langs het postkantoor en langs een clan-huis (familie-huis van de eerste gouverneur van Ranong, vol portretten van familieleden en een tempeltje voor voorouderverering). Dan naar de winkelstraat. Het valt nog niet mee, want je kunt hier niet even naar de Hema of een speelgoedwinkel om iets uit te kiezen. En in zo’n vreemde stad willen we natuurlijk een beetje bij elkaar blijven, maar toch wil ieder ongemerkt inkopen doen. Uiteindelijk hebben we toch allemaal wat kleinigheidjes gekocht – ook Litty en Johan hebben dit helemaal zelfstandig opgelost met wat Engels en gebarentaal.

Bij een Chinese tempel aan de hoofdstraat rusten we even uit – dit blijkt na schooltijd een verzamelplek voor schoolkinderen die wachten tot ze opgehaald worden. Er zijn verschillende klassen, met verschillende schooluniformen, de een loopt met een bakje rijst, de ander met een zakje chips of wat drinken. Sommigen durven ons te groeten, sommigen staan op een afstandje te giechelen, anderen lopen ons gewoon voorbij - een gezellig tempelplein.

Donderdag 23 november: Ranong, Hot Springs

Vanaf onze bungalow is het maar een paar honderd meter lopen langs de rivier naar de zogenaamde Hot Springs van Ranong. Rondom de bronnen is een mooi park aangelegd. Eerst komen we bij drie vijvers met krukjes eromheen, waar je op kunt zitten met je voeten (tot kniehoogte) in het water. Litty en Johan vinden het te warm (het water is 65 ºC, staat op een bord), maar Wim en Anneke proberen het wel. Verderop is een betonnen pleintje met vloerverwarming, “healthy ground”, waarop je (op een matje) maximaal 30 minuten mag liggen. Het voelt net zo heet aan je voeten als een strand in de brandende zon – voor een paar minuten kunnen we dat wel. Dan is er een grote waterput, waar stomend water uitkomt. Hier ruik je ook een beetje zwavellucht, hoewel lang niet zo erg als bij de bronnen in Aken. Bij de waterput is weer een vijvertje, daar kun je ook in zitten, tot je schouders in het hete water. Terwijl Wim en Anneke een bad nemen, vermaken Litty en Johan zich in de speeltuin. Met een touwbrug kun je de rivier oversteken, daar is een grot met Boeddhabeeld en een groot Boeddhabeeld op een heuvel. We kijken ook nog even bij een tempel naast de Hot Springs, met veel jonge monniken. Dan kopen we een netje eieren, dat je in de Hot Springs kunt laten zakken – even geduld, en dan hebben we lekkere hardgekookte eieren voor de lunch. We gaan terug naar de bungalows, zitten eerst op ons balkon boven de rivier maar later binnen bij de airco – het wordt te warm en zonnig buiten. Litty en Johan maken schoolwerk, en Wim gaat nog weer de stad in voor een nieuwe accu voor onze laptop – helaas bleek de andere accu niet bestand tegen het tropisch klimaat. Het kost wel moeite, maar uiteindelijk wordt Wim op een brommertje naar een goede winkel gebracht – hoera, nu kunnen we de laptop weer gebruiken!

Vrijdag 24 november: van Ranong naar Kraburi, 57,9 km gefietst

Weer een mooie, heuvelachtige route langs ‘weg 4’ (de A2). Na zo’n 10 kilometer een flinke klim, en dan afdalen naar een waterval. Mooi punt om te pauzeren. Het is een grote waterval met verschillende niveau’s. Het is er druk, want behalve enkele Thai is er net een bus Nederlandse toeristen, en er is een klas op schoolreis – de waterval is vol met spelende kinderen. Wim, Litty en Johan gaan ook het water in – in een van de poeltjes is een soort stroomversnelling, daar is het het allerleukst. Na een lange pauze stappen we weer op de fiets; jammer wel dat we nu op het heetst van de dag het langste deel van de route nog voor ons hebben. Even later komt de schoolklas van de waterval ons voorbij – alle kinderen achterin de open laadbak van een vrachtwagen!

Litty voelt zich niet helemaal fit en de weg is flink heuvelachtig, dus het lukt ook niet om extra hard door te rijden, maar met vaak pauzeren komen we toch bij Kraburi. Hier is zo’n beetje de enige overnachtingsmogelijkheid tussen Ranong en Chumphon, dus ‘alle’ fietsers stoppen hier. Aan de weg worden we al vriendelijk begroet. We krijgen twee bungalowtjes met puntdak, de mevrouw maakt lekker eten voor ons klaar en dan is het bedtijd.

Zaterdag 25 november: van Kraburi naar Chumphon, 78,9 km gefietst

De mevrouw van de bungalows maakt ook nog een lekker ontbijt voor ons klaar, en de kinderen krijgen een mooie schelp mee uit de zee van Andaman (opgedoken bij een rif, een stukje uit de kust) – wat een geweldige ontvangst hier!

Vandaag is de route niet vlak, maar minder heuvelachtig dan gisteren. Johan ontdekt een mooie zwarte vogel met felblauwe vleugels, later zien we er nog een paar. Een soort glansspreeuwen, denkt Wim. Na 10 kilometer passeren we de Isthmus van Kra, hier is het schiereiland van Zuidoost Azië op zijn smalst. Wij fietsen langs de zee-arm tussen Birma en Thailand; zo’n 22 kilometer naar het oosten is de kust van de Golf van Thailand. Er is een groot monument. Hier iets voorbij is een hele rij stalletjes langs de weg waar bapao-broodjes worden verkocht; wij stoppen ook om de broodjes te proeven.

We zien veel handnijverheid langs de weg: niet alleen de productie van rubbermatjes, maar ook het knopen van palmafdakjes, het vlechten van kippenrennen, en een bedrijfje waar kokosnoten gepeld worden. We hebben in Thailand al heel wat ‘verborgen werkloosheid’ gezien, veel werkzaamheden zouden met de helft van de mensen ook wel gedaan kunnen worden. Des te vreemder om te zien dat bij het maken van afdakjes van palmbladeren ook een omaatje zit te werken, en een meisje van een jaar of 10.

De weg buigt af naar het binnenland, we gaan op weg naar de oostkust. Bij de provinciegrens van Ranong en Chumphon is weer een groot monument, ter bevestiging van een bezoek van koning Rama in 1870, en alle latere Thaise koningen hebben dat herhaald. Rama verklaarde dat ook de zuidelijke provincies heel belangrijk zijn. Dit is waarschijnlijk ook de waterscheiding tussen de Andaman-zee en de Golf van Thailand.

In Chumphon rijden we enkele kilometers door de stadsdrukte, ook langs het station waar enkele oude treinen buiten staan (als een soort openlucht spoorwegmuseum). Daarna nog een stuk rustige weg, naar een strand ten noorden van Chumphon. Hier komen we in een luxe resort, met een mooie bungalow voor 4 personen.