Familie Helder op Reis: Jaartjeweg 2006 - 2007
Na de eerste paar dagen voelen we ons nu echt in Azië! We hebben monniken gezien (“meneren in oranje kleertjes”, zeiden Litty en Johan vroeger), we reden langs rubberplantages, rijst, bananenpalmen en ananas, en we zagen olifanten, apen en gekko's! We raken aardig gewend aan het verkeer (links rijden, overal brommertjes, spookrijders op de vluchtstrook die wij meestal ook gebruiken maar dan in de goede richting), de hotels (veel personeel, flessen drinkwater), het eten (afwachten wat je krijgt, gewoon maar wat proberen) en het weer (hoewel, dat is lastig want het wisselt: soms warm benauwd, vaak met een lekker windje, enkele malen een flinke regenbui).
In drie etappes zijn we vanaf Phuket over een brug naar het vasteland van Thailand gefietst. Af en toe flink zwoegen, want de kustweg van Phuket gaat (heel) steil op en neer – maar met stukken lopen zijn we er toch steeds gekomen. Acht jaar geleden zijn we vanuit Maleisië ook via Phang Nga naar Phuket gereden, en af en toe menen we iets te herkennen, maar voornamelijk is alles toch onbekend en verrassend.
We beginnen de dag rustig: ontbijt, en dan naar onze kamers. We genieten nog wat van het mooie uitzicht vanaf de heuvel waarop het hotel ligt. Wim was gisteren al begonnen de fietsen weer rijklaar te maken, dat maken we vandaag af. Koffie op het balkon. Litty en Johan krijgen deze week zakgeld in Thaise munteenheid, twee briefjes van 20 baht, dat lijkt een kapitaal maar is nog geen euro waard!
Vandaag willen we een kort fietstochtje maken, dan kunnen we vast wennen aan het links rijden, en ook kijken of de fietsen na de vliegreis weer goed te berijden zijn. We rijden een stukje langs het strand, in noordelijke richting tot Karon Beach. Daar is vandaag de finale van een internationaal beachvolleybal-toernooi, maar daar blijven we niet kijken. Wel gaan we vandaag winkelen. Naast de gebruikelijke spullen komen er steeds meer stalletjes op straat waar Loy Krathong-bootjes worden verkocht, en we zien mensen bezig de bootjes te maken. We brengen eerst de fietsen terug naar het hotel, en lopen dan naar een restaurant. Ook kijken we nog bij wat winkeltjes voor extra kleding. Na de Rome-reis hadden we wat oude kleding weggegooid (dat scheelde ook weer in het gewicht voor de vliegreizen), dat willen we hier weer aanvullen; veel kleding is in Thailand goedkoper dan in Nederland. Als we terug willen, breekt er weer een tropische regenbui los. Omdat het al best laat is, willen we niet wachten tot het droog wordt, maar laten we ons gewoon natregenen.
Brand!!! Toen Anneke het deksel van de waterkoker opende om te kijken of er nog water in zat, heeft ze blijkbaar per ongeluk het knopje aan gezet – even later roken we een vreselijke lucht van smeltend plastic: de waterkoker stond in brand! Gelukkig hadden we het op tijd door, er waren wel vlammen in de waterkoker maar het handvat kon je nog gewoon vasthouden, zodat Anneke het geheel onder de kraan kon blussen. Er zat een heel gat in de bodem van de waterkoker. Het is toch niet voor niets dat ze waterkokers met een keurmerk verkopen, die automatisch afslaan als er geen water in zit – dit is echt heel gevaarlijk.
Na deze schrik gingen we voor de laatste keer naar het luxe ontbijtbuffet, en daarna fietstassen inpakken.
De eerste paar kilometer hebben we gisteren al gefietst, tot Karon Beach, dat gaat lekker makkelijk maar daarna klimt de weg steil de heuvels in, over een rotspunt tot bij een volgend stuk strand. We klimmen steeds tot zo’n 100 meter boven zeeniveau, en dalen dan weer. De hoogste punten zijn tsunami-evacuatiezones. Overal langs de kust staan borden die aangeven dat je in een tsunami-gevarenzone bent, en welke kant je op moet om veilig gebied te bereiken. Bij één zo’n evacuatiesite is een grote verzameling huistempeltjes geplaatst – als dank voor redding of ter nagedachtenis van omgekomen families denken we.
We wilden vandaag naar bungalows in een nationaal park aan de noordkant van Phuket, maar dat blijkt te ver weg. Gelukkig loopt het park heel ver door naar het zuiden, en zijn er ook bij de zuidelijke ingang twee bungalows te huur. Een mooi huisje op palen, vlakbij het strand. Midden tussen de (palm)bomen, en op de grond scharrelen kippen rond. In enkele lage bomen staan tussen de takken een soort boodschappenmandjes; dat zijn kippennesten.
Aan het strand is een restaurantje, maar als wij daar rond half 7 aankomen, is de kok net vertrokken – we kunnen alleen iets te drinken bestellen. Wij willen nog warm eten, en worden dan door mensen van het strandrestaurant met een auto een paar kilometer verderop naar een ander restaurant gebracht. Daar zijn we lange tijd de enige klanten, en we worden vorstelijk bediend. Het toilet is in een apart gebouwtje – mét gekko’s op de muren! Litty en Johan moeten wel even wennen aan het doorspoelmechanisme: naast de wc staat een ton met water, met een plastic schaaltje erin. Je kunt dan gewoon wat water scheppen om door te spoelen.
Na het eten wilden de mensen van het strandrestaurant ons wel weer op komen halen, maar in dit restaurant weten ze geen telefoonnummer om dat te regelen – wel bieden ze aan om ons zelf te brengen: er komen drie jongens op een brommertje, en zo worden wij veilig thuisgebracht. Wat een avontuur!
In dit huisje is het wel duidelijk dat kraanwater geen drinkwater is: het water uit de kraan is bruin! Gisteren hadden we al 4 flessen drinkwater gekregen, en vandaag 6 nieuwe, die we in de koelkast kunnen koelen.
Op de veranda eten we een eerste ontbijt met wat crackertjes, daarna vertrekken we naar het strand. Beetje zwemmen, en met het luchtbed en opblaasband in de golven. Tegenover het strand is een eilandje, je kunt er bijna naar toe lopen maar door sterke stroming lukt dat toch niet. Wim probeert nog te snorkelen, maar hij ziet alleen zand, zand en zand.
Na een tijdje willen we bij het restaurant een sandwich bestellen maar helaas, nu is het brood op. Dan kiezen we een tonijnsalade en een bordje gemengd fruit. We zitten op strandstoelen bij een palm, onder een parasol – heerlijk genieten zo.
We lopen terug naar ons huisje om wat schoolwerk te doen (zie illustratie)– en daarna keren we terug naar het strand. In het water overgooien met de bal, en nog weer in de golven spelen. Gewaarschuwd als we zijn, zorgen we ruim voor donker in het strandrestaurant te zijn om eten te bestellen.
Ook vandaag weer een (eigenlijk té) steile route. Zoals gewoonlijk heeft Litty daar de meeste moeite mee, maar dan opeens is er een helling waar Litty fietsend boven komt terwijl de andere drie zijn gaan lopen.
Vanaf het vliegveld volgen we een grotere weg, die is wel drukker maar ook veel minder steil. Opeens zien we tussen de bomen een olifant – die hoort bij een plek waar toeristen een ritje kunnen maken. Vreemde gewaarwording, een olifant zo los te zien lopen.
Doorfietsen naar Phang Nga is te ver, we stoppen bij een ‘hotel’ aan de noordkant van Phuket, vlakbij de brug naar het vasteland. Een rijtje van drie eenvoudige huisjes, elk met een kamer en badkamertje. Op een bordje wordt deze plek aangeduid als de Noordpool van Phuket – daar stellen wij ons toch andere temperaturen bij voor!
Over het strand lopen we naar een seafood-restaurantje. Er zijn hellingen in het zand waar je fijn van af kunt springen! Het restaurantje heeft geen menukaart, maar biedt “fried rice wirh seafood” – het smaakt prima. Eerst zitten we buiten, maar de lucht is dreigend dus we verplaatsen naar binnen. Er komt ook echt een flinke bui, maar die is ook snel weer voorbij. Terug naar onze kamers lopen we langs de weg, dat is blijkbaar niet normaal want een paar keer stopt een brommertje om ons te vragen waar we heen lopen zo in het donker.
In het straatje ‘om de hoek’ kopen we water en ontbijt-ingrediënten. Overal wordt nog gebouwd, het hele wijkje ziet er uit alsof het na de tsunami opnieuw is opgebouwd. Een week geleden kwamen we met het vliegtuig aan op Phuket, nu rijden we het eiland af. Daarna een mooie route, beetje heuvelachtig maar goed te fietsen. Veel rubberplantages, ook ananas. We voelen ook wat rubber die al een beetje hard geworden is: dat kun je uitrekken, net als een ballon of een elastiekje. Zie ook het info-stukje over rubber.
Enkele malen stoppen we bij een restaurant/winkeltje: klein winkeltje met bankjes voor de deur, waar je je aankopen direct kunt opeten/drinken.
Bij een splitsing staat er opeens een koe midden op de weg – gelukkig niet op het deel waar wij naar toe moeten. Later rijden we weer een heel eind over een brede weg. Er is een aparte rijstrook voor brommertjes, en daarnaast nog een vluchtstrook, dus we hebben alle ruimte.
Vlak voor Phang Nga stoppen we tweemaal voor een tropische regenbui.
Bij Phang Nga is een grote lagune met allerlei vreemde rotsformaties. Het is karstgebergte, met veel gaten en grotten. Dat zie je al goed als je de stad nadert.
We kiezen een ‘continental breakfast’ in het hotel: met thee/koffie, jus d’orange, koud water en twee geroosterde boterhammen met jam en boter. Daarna rijden we op de fiets naar het stadscentrum, dat is eigenlijk gewoon 3 km verderop langs dezelfde doorgaande weg als ons hotel, met steeds meer winkeltjes en restaurantjes. We vinden een boekwinkel, voor een nieuwe reisgids, een woordenboekje Thai en een actuele plattegrond.
Dan rijden we naar een grot in een hoog opstaande rots, vlakbij een tempel. Als we de fietsen willen neerzetten, ontdekt Johan opeens een aap in de bomen, en als we goed kijken zien we er nog veel meer! Even verderop is een markt, waar Anneke met Litty en Johan rondloopt om wat inkopen te doen. Er wordt veel (gedroogde) vis verkocht en allerlei soorten groenten; wij kiezen wat brood/koek-achtige spullen en een zak vol mandarijntjes.
Weer een stukje verder langs de weg is een junglepark met verschillende dieren: enkele apen, twee soorten beren, krokodillen, schildpadden, iguana’s en diverse vogels. Bij de ingang staat alleen een bord met Thaise letters, de toegang is gratis, het is geen toeristenattractie maar wel heel leuk.
Op de terugweg rijden we langs de pier van het Nationaal Park Phang Nga Bay, hier hebben we 8 jaar geleden in een bungalow geslapen. Er moet een wandelpad zijn door het mangrovebos, maar dat is helaas vanwege een ingestorte brug afgesloten.
Ontbijt op de kamer, met drinkyoghurt en bruine boterhammen met kaas, gekocht bij de 7eleven supermarkt (die heeft redelijk westers assortiment).
We fietsen naar de pier van Phang Nga Bay, en worden direct na de afslag al aangehouden door een man die ons een boottochtje aanbiedt. We gaan de hele dag varen in een longtail-boot! Eerst slingeren we door het mangrove-gebied (Litty en Wim zien een mooie blauw met oranje ijsvogel, later met Johan nog één die een visje vangt), we varen dwars door een grot heen, en gaan dan naar het zogenaamde James Bond-eiland. Hier zijn opnamen gemaakt voor de film “The man with the golden gun”, die moeten we nog maar eens bekijken als we weer thuis zijn. Dan naar een plekje om even te zwemmen, en naar een moslim-visserdorp dat helemaal op palen is gebouwd. Veel toeristenkraampjes, maar ook allerlei ‘authentiek’ volksleven: als je hier woont moet je het niet vervelend vinden als de hele dag mensen bij je naar binnen gluren. Op de terugweg zien we ook nog enige rotstekeningen.
In de lagune zijn wel andere toeristen, die maken een dagtocht vanuit Phuket, maar in Phang Nga zelf is het rustig. Lastig neveneffect daarvan is wel dat bediening van het eetstalletje waar wij willen eten niet meer Engels spreekt dan een hoopvol “Speak Thai?”. Verder wordt het wat behelpen met aanwijzen en hopen dat het wat eetbaars wordt…. Dat lukt uiteindelijk wel, maar de tomatensalade die we probeerden te bestellen, werd verwerkt in de gebakken rijst en als extraatje kregen we een wortelsalade overgoten met pittige saus. We hebben toch wel goed gegeten, en als toetje kochten we bij de 7eleven weer wat yoghurtjes.