Rubber

geschreven door Johan

Rubber is het bloed van de rubberboom.

Informatiestukje uit Wikipedia: De rubberboom kwam oorspronkelijk alleen voor in het Amazonegebied. In 1735 beschreef een Fransman voor het eerst hoe de inheemse Indiaanse bevolking in Venezuela, Zuid-Amerika, rubberflessen maakte van het sap (latex) dat uit een rubberboom vloeide nadat er in de schors gesneden was. Ze maakten eerst groeven in de stam; daar liep een melkachtig sap, latex, uit wat in bakjes werd opvangen.

Nu zijn ook hier in Azië veel rubberplantages. Want hier groeit het ook goed en er was veel rubber nodig bijvoorbeeld voor banden.

Mij lijkt een rubberplantage hebben best saai. Je hebt namelijk niks te doen. Alleen een keer per dag een snee snijden. En 10 uur later de bakjes ophalen.

Rubberplantages zijn ook saai om langs te fietsen. 2 kilometer lang rijen grote bomen. gahhaap.

Bij de huizen is er meer te zien. Er hangen vaak veel rubberen matjes te drogen, soms met kleren ertussen. Iemand heeft blijkbaar verzonnen dat rubber in matjes makkelijk is om verder te bewerken.

Hier links zie een zo'n handige waslijn. De matjes worden later naar een pakhuis gebracht. Meestal in de open achterbak van een auto of op de zijspan van een scooter. Vanuit het pakhuis gaan ze naar de fabriek in een andere streek of ander land. Die maakt er dan bijvoorbeeld autobanden of elastiekjes van.

Rubber is heel kleverig als het net uit de boom loopt. Daarna is het elastisch. Dat heb ik zelf gevoeld, het voelt als een elastiekje of een stukje ballon. De rubber uit de bakjes wordt verzameld in bakjes waar precies genoeg in past voor één matje. Dat heeft ma op de foto gezet toen wij doorgereden waren naar de schaduw. Zo'n bakje kiepen ze om op de grond, en pletten de rubber dan plat met een lat (een soort deegroller). Het heeft dan al ongeveer de vorm van een matje. Dat halen ze dan door een wringer, zodat het vocht eruit loopt. De matjes worden dan opgehangen om verder te drogen. Je kunt hieronder zien hoe ze dat doen.