Familie Helder op Reis: Jaartjeweg 2006 - 2007

Colombia

Zuid-Amerika, week 58: 12 - 18 augustus 2007

Nog een mooie dag in Guayaquil, en dat was het einde van onze reis door Ecuador. Vreemd idee, dat we na al die weken nu eigenlijk op weg zijn naar huis. Maar we maken nog een tussenstop in Bogotá, de hoofdstad van Colombia. Voor ons weer een nieuw land, zie ook het info-stukje over alle landen waar we geweest zijn. We wisten niet goed wat we hier konden verwachten, maar het is ons heel goed bevallen. In Bogotá zelf hebben we enkele musea bezocht, en we zijn een paar dagen naar een stadje geweest ten noorden van Bogotá, in een schitterende streek waar je mooi kunt wandelen. Natuurlijk zijn er veel overeenkomsten met Peru en Ecuador, maar Colombia heeft toch weer een eigen cultuur en geschiedenis – een goede aanvulling op onze kennismaking met Zuid-Amerika. Aan het eind van de week keerden we terug naar de drukte van Bogotá – nog één dagje stad, en dan vliegen we maandag echt terug naar Europa!

Zondag 12 augustus: Guayaquil, Parque Histórico

Op onze laatste dag in Ecuador maken we een ‘zondags’ uitstapje naar een soort openluchtmuseum in een luxe wijk van Guayaquil. Het park bestaat uit drie delen. Eerst een dierentuin, met veel dieren die we afgelopen weken in Zuid-Amerika al eerder tegen gekomen zijn. Je kunt ze hier goed bekijken en fotograferen. Als een oppasser langs komt met een ara, mag de vogel even bij Litty en Johan op de arm zitten – zo’n grote vogel is best zwaar, vindt Johan. Een wild zwijn (halsbandpekkarie) komt uitgebreid zijn neus als een stopcontact aan ons showen. Ook zijn voortanden zien er indrukwekkend uit. Er zijn ook, krodillen, diverse apensoorten en vogels. Het dierentuingedeelte is niet groot, maar wel mooi natuurlijk opgezet.

We pauzeren bij de rivier. Guayaquil ligt weliswaar niet direct aan zee maar het grote estuarium staat wel in open verbinding met de zee. Daardoor is er in de rivier een flink getijdenverschil. Nu is het eb en zien we in het slib heel wat krabbetjes.

Het tweede deel heet Malecón 1900, als variant op de moderne boulevard Malecón 2000. Hier zijn oude huizen herbouwd, en omdat het zondag is lopen er vandaag mensen in kleding van 100 jaar terug. Ook zijn er diverse voorstellingen. De eerste voorstelling die wij meemaken gaat over 'Las hijas de Gran Cacao', met dans, liedjes en mooie kleding. De dochters van een rijke familie van cacaoplanters willen naar Parijs of naar New Orleans, maar eigenlijk moeten ze blij zijn tussen de cacaoplantages van Guayaquil – daar is het leven goed! Het is een voorstelling met mooie kostuums, leuke liedjes en enthousiaste spelers. Erg gezellig.

Het derde deel gaat over het platteland, met een oude boerderij en mooie tuinen. Op een boerenerfje is een snoepkraampje, waar Litty en Johan wat 'ouderwets Colombiaans snoepgoed' mogen uitzoeken – dat is niet duur, en verschilt eigenlijk niets van Nederlands ‘snoepgoed uit grootmoeders tijd’ – lekker!. Ook hier zijn voorstellingen met dans en muziek, in mooie (boeren)kleding of wijde flamenco-rokken.

Eén voorstelling eindigt met boerenspelletjes waaraan ook publiek mag meedoen: eerst kijken we naar zaklopen (hoezo, Oudhollandse spelen?), en dan komt een soort eier-race – Litty meldt zich aan en mag meedoen! Lepel in de mond, ei er op, en dan een parcours lopen – Litty start iets later omdat ze eerst even afkijkt wat de bedoeling is, maar ze haalt in – ze wordt nog bijna eerste, maar een ander meisje is haar nog nèt voor. Litty heeft een sticker van het theatergezelschap verdiend, en mag voor de microfoon nog even zeggen waar ze vandaan komt – goed gedaan!

We lopen nog een extra rondje langs de dieren, en gaan dan met een taxi terug naar het hotel. Alle spullen inpakken en vroeg naar bed, want morgen moeten we héél vroeg weer op.

Maandag 13 augustus: vliegen van Guayaquil naar Bogotá

Eigenlijk is het nog nacht, als om 10 over half 3 de wekker gaat. We hadden het nagevraagd bij Iberia, maar voor internationale vluchten moeten we echt 3 uur van te voren aanwezig zijn, zelfs voor vluchten die om 6 uur ’s morgens vertrekken! Het lijkt ons wel overdreven, maar goed, we hebben toch maar voor 3 uur ’s morgens een taxi besteld – het vliegveld is gelukkig vlak bij het centrum. Natuurlijk is het vliegveld nog heel rustig, we moeten zelfs nog even wachten voordat de incheck-balie open gaat. Op ons gemak kijken we nog wat rond. We hebben 87,3 kg bagage, dat is nu geen probleem.

Er is geen tijdsverschil tussen Guayaquil en Bogotá – we vliegen weliswaar al een heel eind richting huis, maar dat is vooral naar het noorden, we blijven nog in dezelfde tijdzone. Op het vliegveld van Bogotá doen we rustig aan om wat dingen te regelen: een informatiefolder van de stad, een hotel reserveren en geld halen – hier geen dollars zoals in Ecuador, maar Colombiaanse pesos.

Met een taxi gaan we naar ons hotel. Onderweg zien we veel woonwijken met huizen in baksteen. We hebben een eenvoudig hotel in het centrum, “schoon en veilig”, volgens de informatie op het vliegveld – veiligheid is natuurlijk wel belangrijk in dit land. In het hotel worden we bij aankomst ook gewaarschuwd geen waardevolle spullen mee te nemen op straat, niet zomaar in een auto te stappen, ook mensen in uniform niet meteen te vertrouwen enzovoorts. Onze kamer is op de 8e verdieping – de lift gaat maar tot de 7e, daarna moeten we nog een wenteltrap op. Voordeel is wel dat je zo hoog eigenlijk geen straatrumoer meer hoort.

We gaan een oriënterend rondje lopen door de stad. Het miezert een beetje, maar in de zon is het wel warm. Eerst naar de VVV, die schrijven wat tips op een blaadje papier – folders hebben ze niet, zelfs geen stadsplattegrond! Gelukkig hadden we in het hotel al een stadsplattegrond gekregen, en nog wat aantekeningen uit een reisgids van een meisje op Galápagos. We gaan wat eten in een broodjeszaak – die zijn hier veel, en overal bedelaars die vragen of je ook voor hen een broodje koopt. Behalve die bedelaars zijn er ook veel juweliers, het lijkt wel of overal emerald wordt verkocht. Ook vanuit onze hotelkamer hebben we uitzicht op een groot kantoorgebouw met allemaal emerald-handelaren: de hele dag zitten mensen onder een vergrootglas steentjes te bekijken en te keuren.

Vandaag is het maandag, de grote musea zijn gesloten maar we kunnen wel naar een expositieruimte bij de bibliotheek. Dat blijkt geweldig leuk, met een kinderafdeling, waar je allerlei schuif-, draai- en legpuzzels kunt maken over de geschiedenis van de kunst, van Egyptische hiëroglyfen via Romeinse beelden en Middeleeuwse schilderijen tot moderne fotografie.

Er is een uitgebreide munten-afdeling, over de ontwikkeling van geld in Zuid-Amerika, met ook enkele munt-persen en geldkluizen. Hier krijgen we een muntje, dat in het museum geslagen is – leuk souvenir! Ook is er een tentoonstelling van Juan Uribe, met onder andere een zaal waar zo’n honderd kleine kijkertjes aan het plafond hangen – door elk kijkertje zie je een detail van een beroemd schilderij, lekker gek. We zien een zaal met tekeningen van een onderzoeksexpeditie door de binnenlanden, rond 1850: mooie natuur en klederdracht. Wim heeft dan nog energie over om ook te kijken naar een zaal met schilderijen van ‘bekende’ schilders, de anderen vermaken zich vooral met de grappige schilderijen en beelden van de Colombiaanse schilder Botero: hele dikke mensen en bolle paarden.

We wandelen samen terug naar het hotel – Litty en Johan willen lekker rustig op de kamer iets doen, Wim en Anneke lopen nog een stukje rond om de stad te verkennen en boodschappen te doen. Als Wim en Anneke terugkomen in het hotel, ligt er een briefje vóór onze kamerdeur: “MUSEO CERRADO”. Gelukkig komt een museummedewerker vertellen dat het museum al heel gauw open gaat, maar we moeten wel toegang betalen….

In het museum zien we enkele originele kunstwerken, waaronder een échte 'Fludakida’, een kunstwerk van Litty. Er is ook nog een museumwinkel, waar reproducties te koop zijn… De bezoekers zijn zo heel wat Colombiaanse pesos armer, maar ze hebben naast de Fludakida ook een echte Smiley House (een kunstwerk van Johan) gezien, én een reproductie voor thuis aan de wand!

Dinsdag 14 augustus: Bogotá, Goudmuseum

Vandaag gaan we naar dé toeristische attractie van Bogotá, het grote goudmuseum. Ze zijn met een verbouwing bezig om het museum nog groter te maken, maar wat we nu te zien krijgen is al ruim voldoende. Er is heel veel, het is vreselijk mooi en wordt ook heel mooi tentoongesteld. Ongelooflijk, wat een schatten hier gevonden zijn, van allerlei culturen waar wij nog nooit van gehoord hebben – ook Colombia heeft een rijk verleden van hoogstaande beschavingen. In de kelder is een interactief kindergedeelte, een filmpje waarin meerkeuzevragen gesteld worden: wat stelt dit voor? Met een grote knop bij het podium kun je kiezen – en dan ziet de hele zaal op het scherm of het antwoord goed of fout is. Johan gaat ook een keer naar voren om te antwoorden, dat gaat best in het Spaans. Na een paar vragen loopt de computer vast, en is de voorstelling afgelopen. We kijken dan nog op de bovenverdieping, waar onder andere een gigantische goudschat getoond wordt die vroeger als offer in een meer gegooid is. We staan daar in een zaaltje met duizenden gouden voorwerpen om ons heen!

Brood eten doen we op het plein, op de trappen voor de kathedraal. Op dit plein geen bankjes en geen groen, maar toch is het voor velen een plekje om de middagpauze door te brengen. Natuurlijk zijn er ook op dit plein veel duiven, en wordt er duivenvoer verkocht (daar zal wel enig verband tussen zitten) – Litty en Johan zijn blij dat ze gisteren in hun museum zoveel Colombiaans geld ‘verdiend’ hebben, en kopen nu wat zakjes duivenvoer.

Na het eten lopen we langs het presidentieel paleis – Wim heeft mooie wachters gezien, en wil die graag fotograferen. Maar dat blijkt nog niet zo makkelijk. Langs het paleis loopt een straat, maar die is afgesloten met een hekje en een militaire wachtpost – daar moet je eerst de inhoud van je tassen laten zien (valt niet mee, want uit voorzorg hebben we alles met hangslotjes afgesloten), en dan mag je verder. Er rijdt geen verkeer, maar toch mag je niet op straat lopen – alleen op de stoep. Of, zo merken we even later, je moet een speciaal pasje op hebben (waarschijnlijk als medewerker of gast van de president) – dan mag je wel op straat lopen zonder teruggefloten te worden. Fotograferen van de wachters is natuurlijk al helemaal uit den boze! Alles ziet er zo streng uit, dat we het ook van een afstandje niet durven te riskeren – geen foto’s dus van het paleis! We lopen een rondje om het paleis, en bezoek dan de kloosterkerk van St Clara. Dit is nu een museumpje. Het is niet groot, we zijn er snel uitgekeken.Oma café

Genoeg kunst voor vandaag. We willen iets gaan drinken bij een Café Oma, dat Wim en Anneke gisteren al ontdekt hadden. Jammer is wel, dat daar geen toilet bij hoort en daar heeft Wim wel behoefte aan – hij loopt dan even terug naar ons hotel, maar neemt wel zijn portemonnee mee, en Anneke heeft geen pesos op zak! We hebben gelukkig nog wel wat muntjes, daarvan kiezen Litty en Johan een koek die we samen delen. Als Wim terug komt, hebben we geen zin hier alsnog te gaan zitten – we gaan liever wat rondkijken bij de vele souvenirwinkeltjes bij het goudmuseum. Veel emerald is hier te koop, dat wordt ook op straat veel verhandeld – Johan zoekt een souvenir met emerald als herinnering aan Bogotá.

Terug in het hotel sorteren we alvast onze bagage: wat hebben we bij ons wat niet mee terug hoeft naar Nederland? Dat wordt best een flinke stapel, van versleten kleding, een gebarsten schoteltje en stukgelezen tijdschriften. ’s Avonds eten we in een Argentijns restaurant.

Woensdag 15 augustus: busreis van Bogotá naar Villa de Leyva

In de streek ten noorden van Bogotá kun je veilig reizen, volgens de reisgidsen – daar willen we een paar dagen naar toe. Het grootste deel van de bagage blijft in het hotel – we moeten een kleine vergoeding betalen, en dan mag alles gewoon op de kamer blijven staan, dat is lekker makkelijk. Met een taxi gaan we naar het busstation. Vandaar eerst met een klein busje, en het laatste stuk met een taxi. Een schitterende rit door de heuvels, het landschap lijkt wel ‘Europees’, maar is toch weer anders dan bijvoorbeeld in Zwitserland. Onderweg zien we kaas, maïs, aardappels. En mensen in kleurrijke poncho’s, dat is toch echt anders dan Europa.

Villa de Leyva is een mooi stadje op een hoogte van 2149 meter. Rijkere inwoners van Bogotá komen hier in het weekend naar toe om van de natuur en de rust te genieten. Het centrum is autoluw, de straten hebben kinderkopjes. Als we aankomen, plenst het van de regen, dus stoppen we eerst maar even op het busstation voor wat drinken en een broodje. Een hotel waar we kamers gaan vragen blijkt best duur, maar heeft wel een dependance aan de andere kant van het plein – daar gaan wij naar toe. Een mooi traditioneel huis met verschillende kamers rond een binnenplaatsje. Wij zijn de enige gasten, dus we hebben het pleintje voor ons alleen – dan is het wel een heel luxe hotel met veel ruimte!

Donderdag 16 augustus: Villa de Leyva, wandeling naar El Fosil

Vanuit ons bed horen we veel vogels, een haan (helaas…), een hond en een enkele auto – heerlijk rustig is het hier! Johan is in zijn eentje naar de bakker gelopen en heeft verse broodjes gehaald, plus iets lekkers (dat bewaren we voor ’s middags). Het is ’s morgens vroeg al heel lekker weer; we ontbijten in het zonnetje op de binnenplaats. Na het ontbijt beginnen we aan een wandeling naar de beroemdste attractie hier in de buurt, een groot fossiel van een ‘kronosaurus’, 140 miljoen jaar oud. Er is geen echt wandelpad, maar de weg is onverhard en er is nauwelijks verkeer, dus daar kunnen we fijn wandelen en met een balletje spelen. Vlak buiten het dorp komen we langs een huis van gebakken klei, ‘het grootste stuk aardewerk ter wereld’, staat er op een bordje. Het pad gaat verder langs grote agaves, we zien een kolibrie, enkele vlinders, mooie bloemen en nog heel veel vogels. Na ruim een uur zijn we bij een archeologisch park. Hier zijn opgravingen van de Muiscos-cultuur, waarvan we in het Goudmuseum in Bogotá ook al veel gezien hebben. Er is een rij paaltjes, dit is een soort zonnekalender, en er zijn metershoge rechtopstaande stenen in de vorm van een plasser, dit zijn vruchtbaarheidssymbolen. Het lijken wel menhirs van Asterix en Obelix. Ook is er een graftombe in de vorm van een groot hunebed.

kronosaurusNa het bezoek aan het Archeologisch Park wandelen we nog een stukje verder; we komen bij een autoweg en moeten dan nog zo’n 2 kilometer over het asfalt tot El Fosil. Het fossiel is pas in 1977 gevonden, en ligt nu met enkele andere fossiele vondsten in een museumpje. Er zijn zelfs twee kronosaurussen, een hele grote en een wat kleinere, en er zijn tekeningen zodat je je een beetje voor kunt stellen hoe het beest er uit gezien heeft, een zwemmend zoogdier, als een soort grote dino-dolfijn. Buiten bij het museum zijn wat souvenirkraampjes, waar wij wat steentjes en een stukje fossiel kopen. Liefst zouden we natuurlijk hier tijdens het wandelen zélf een fossiel gevonden hebben, maar ja, dat is ons niet gelukt.

Vanaf El Fosil lopen we nog een stukje over de asfaltweg, tot een driesprong bij een groot monument van een Amoniet die hier gevonden is. Vanaf dit punt kun je met een colectivo terug naar Villa de Leyva. Er staan al wat meer mensen te wachten bij de driesprong, en die houden zomaar een vrachtwagentje aan – de achterklep gaat open, en ze klimmen naar binnen. Wij kunnen ook mee, al valt dat niet mee want er zijn geen zitplaatsen, je moet staan maar daarvoor zijn wij eigenlijk te lang – een beetje bukken dus. Je moet je ook goed vasthouden, vooral in de bochten of als we over een hobbel rijden!

Zo zijn we wel snel terug in het stadje! We gaan even naar ons hotel, en lopen dan door naar het centrum. We kijken even in een prehistorisch museumpje, eigenlijk meer een privé-verzameling, met in de tuin metersgrote nagebouwde dino’s. Dan genieten we nog een tijdje op het plein, waar veel kinderen en volwassenen aan het vliegeren zijn.

Vrijdag 17 augustus: Villa de Leyva, wandeling naar Pozo de la Vieja

Het reisverslag van vandaag is geschreven door Johan

We waren van plan vandaag naar een natuurpark te gaan, maar omdat dat vanaf de weg nog drie kilometer is [en eerst al een flink eind met een bus die maar twee keer rijdt op een dag] hebben we bedacht om iets anders te doen, tijdens het ontbijt overleggen we wat. We lopen naar Pozo de la Vieja, is het idee. We lopen vanuit het hotel richting het meer. We moeten eerst door een werkzaamhedengebied en komen dan op de goede weg. We lopen naar boven, en komen langs afvalbakken met allemaal gieren.

We vinden onderweg mooie glinsterende stenen, die nemen we mee. Als we worden ingehaald door een taxi die even later leeg terugkomt denken we er bijna te zijn. De hoop was vals, het is nog minstens drie kilometer, en vrij steil. Als we bij de afslag komen staat daar dat het nog 1 kilometer is. Het is nog anderhalve kilometer, dan steken we de rivier over en zijn we er. We vliegeren even op het bijbehorende grasveld en gaan lunchen. Als we klaar zijn met lunchen rennen we naar de weg omdat we verkeer horen komen. Jammer genoeg is het een brommer.

We lopen terug naar de afslag en vinden binnen een kwartier vinden we een auto die ons mee wil nemen. [Litty en Johan hebben absoluut geen zin om dezelfde weg ook nog eens terug te lopen, laat staan om met een boogje via een andere route terug te gaan. Verkeer is hier schaars, dat hebben we tijdens het lopen wel gemerkt, dus de kinderen boffen wel heel erg dat er zo snel vervoer is voor ons. Bij de afslag is een schooltje dat net uit gaat, en eigenlijk zou de auto een paar kinderen een stukje meenemen tot de afslag naar hun huis – nu moeten die kinderen lopen, en mogen wij mee in de auto, helemaal tot Villa de Leyva. Aardige mensen!]

We komen rond drie uur aan en gaan eerst even naar het hotel om water te halen [Bij het hotel organiseren we een sportmiddag, als aanvulling op de korte wandeling. Voetballen, balletje stuiteren en vliegeren. Bij het voetballen winnen Papa en Mama van de kinderen!] en dan gaan we naar het “vliegerplein”. We kijken even naar de kinderen die aan het oefenen zijn voor morgen. Papa en mama gaan een rondje lopen en Litty en ik blijven op het plein en kijken in souvenirwinkeltjes. We eten lekker, forel, salade, spaghetti, en kip. We gaan na het eten terug naar het hotel en gaan slapen.

Zaterdag 18 augustus: Villa de Leyva, vliegerfestival en busreis naar Bogotá

Het reisverslag van vandaag is geschreven door Litty

Vandaag is het vliegerfestival, een feest van twee dagen dat ieder jaar gevierd wordt. Na het ontbijt gaan we eens kijken op het plein wat er nu gebeurt, het antwoord is simpel: niets. Het feest hoort om acht uur te beginnen en het is nu al half negen. Er zijn wel wat kinderen aan het vliegeren maar dat was de andere dagen ook. Dus gaan we naar de markt die iedere zaterdag wordt gehouden. Het is een ontoeristische markt met veel kledingstalletjes, schoenstalletjes, fruitstalletjes, aardappelstalletjes, vleesstalletjes en zooistalletjes. We kijken even rond en dan gaan we maar terug naar het hotel om de spullen in te pakken en naar de opslagruimte te brengen.

Johan is als eerste klaar dus die mag vast gaan kijken naar het vliegerfeest, een tijdje later kom ik ook. Ik kan nog de uitslag horen van Artesanias niño’s en iedereen kan de Artesanias adultos zien (artesanias is handwerk, niño’s zijn kinderen en adultos volwassenen). Alle vliegers gaan tegelijkertijd de lucht in, dat is een mooi gezicht! Al snel kiest iedereen een favoriete vlieger, iedereen kiest dezelfde, een erg mooie vlieger met staart die uit verschillende stukjes bestaat die allemaal ronddraaien, maar natuurlijk zijn er veel meer mooie vliegers. Onze favoriet wordt derde. Dan komen de vliegers zonder staart, daar zijn er heel veel van! Er is er een die het heel goed kan, iedere keer als die in de knoop raakt stort die niet neer maar vliegt weer omhoog. Als zonder staart is afgelopen gaan we eten.

Na het eten komen de “treinvliegers”, die moeten met vijf of meer aan een touw zitten, maar er zijn ook veel met minder dan vijf, twee met drie, een met vier, een met vijf, een met zes en een met zeven. Als ze gaan opstijgen wil degene met zeven vliegers maar niet de lucht in. Na een tijdje besluiten ze om er twee af te knippen, omdat die nog steeds niet de lucht in wil knippen ze er nog een af zodat het er nog maar vier zijn, dan wil die eindelijk de lucht in, maar dan is het alweer afgelopen dus moet het weer naar beneden. Eentje danste de hele tijd heel mooi door de lucht, degene met zes vliegers, eentje van drie vliegers ziet er heel mooi uit en de andere met drie maakt prachtige salto’s en degene met vier komt heel hoog. Dan gaan we met de bus naar Bogotá en komen laat in Bogotá aan.