Naar de Galápagos-eilanden

Zuid-Amerika, week 55: 22 - 28 juli 2007

Het Familieavontuur door Ecuador is afgelopen. Na twee rustige dagen in Guayaquil zijn we begonnen aan een nieuw avontuur: een achtdaagse boottocht langs de Galápagos-eilanden. We varen op een luxe jacht, de Monserrat II, en maken elke dag met een gids een wandeling over een van de eilanden, en we kunnen snorkelen. Het weer is afwisselend zonnig, bewolkt en miezerig, het zeewater is koud maar het is hier geweldig! We worden ook heel erg verwend op de boot, met mooi opgevouwen handdoeken (in de vorm van een hart, bloem of zeeleeuw), versiering bij de maaltijd (een komkommer of meloen die is uitgesneden tot vis, pinguïns of palmboom), lekker eten (je mag zelf opscheppen, en er is veel fruit en salade) en tussendoor ook fruit en snoepjes. De voertaal is deels Engels, deels Duits (er zijn 5 Duitsers en 3 Oostenrijkers in de groep). Aan boord zijn allerlei natuurgidsen, waarin we kunnen opzoeken wat we gezien hebben – en dat is heel veel!

Zondag 22 juli: busreis naar Guayaquil

De laatste dag van het Familieavontuur. ’s Morgens blijven we in Puerto Lopez, een laatste ochtend aan het strand. Wim, Litty en Johan spelen nog een hele tijd in de golven, met enkele anderen van de groep. Tijdens het zwemmen ziet Johan ook nog twee keer een walvis uit zee opspringen!

Tegen de middag gaat alle bagage de bus in, en vertrekken we naar Guayaquil. We rijden eerst een stukje langs de kust naar het noorden, en buigen dan het binnenland in, naar de snelweg vanaf Jipijapa naar Guayaquil. Na een korte stop bij een benzinestation, rijden we Guayaquil binnen. We gaan naar hetzelfde hotel als een paar dagen geleden, en krijgen ook dezelfde kamers, dus dat is makkelijk indelen.

Er is nog net tijd voor een wandelingetje bij daglicht naar het park met de vele grote iguana’s. Nu lopen er ook een paar op de grond, andere liggen al in een boom te rusten. Met een deel van de groep wandelen we nog een stuk over de boulevard langs de rivier Guayas, de Malecón. De Malecón is afgeladen vol. Tussen de mensenmassa's door komen we nog terecht bij een uitzichtspunt op de mooi gerestaureerde wijk Cerro Santa Ana.

Het word al bijna donker dus we moeten op onze schreden terugkeren naar het restaurantje op de boulevard waar we afgesproken hebben om te gaan eten. We zitten buiten, aan een hoge tafel, de kinderen aan de ene kant, de ouders aan de andere kant en reisbegeleidster Marion en chauffeur Emilio in het midden. Voor wie wil, is er een afscheidscocktail, en zo genieten we van de laatste maaltijd met de groep. Terug in het hotel nemen we afscheid: de anderen moeten morgenochtend vroeg vóór half 5 al vertrekken!

Maandag 23 juli: Guayaquil, praktisch dagje

De groep is rustig vertrokken, wij slapen lekker wat langer uit en gaan dan ontbijten in het hotel. De vorige keer hadden we zelf een ontbijt verzorgd, maar later hoorden we dat het ontbijt inclusief was, “maar je hebt er niets aan gemist”! Ons eigen ontbijt was inderdaad beter. Via Sawadee hebben we nog twee extra hotelnachten geboekt in Guayaquil, maar daarvoor moeten we wel verplaatsen naar een ander hotel. Jammer, want dat betekent inpakken, taxi regelen, en in het andere hotel weer uitpakken, maar het is de moeite wel waard: het andere hotel ligt veel gunstiger, en is bovendien een veel gezelliger hotel!

Op de nieuwe kamer eten en drinken we eerst wat (als tweede ontbijt), en gaan dan de straat op. Wasserette, internet, kapper (zónde om die mooie blonde haartjes af te knippen, vinden twee andere dames als Johan aangeeft dat hij helemaal kortgeknipt wil worden), pastelería en postkantoor. In het hotel werken we aan het reisverslag, Wim brandt dvd’s met foto’s, de kinderen kijken lekker tv.

Dit hotel ligt aan een winkelstraat met McDonalds, KFC en Burger King – wij gaan vanavond naar de Pizza Hut.

Dinsdag 24 juli: Guayaquil, Malecón

Het is de geboortedag van Simón Bolívar, groot strijder voor onafhankelijkheid van Zuid-Amerika. Zijn geboortedag wordt in Guayaquil groots gevierd: veel winkels en restaurantjes zijn versierd met lichtblauwe en witte ballonnen, vlaggen en versieringen van piepschuim. Als we langs het parkje met de iguana’s lopen, zien we daar veel militairen, scholieren en andere groepen in uniform, die hier komen voor een kranslegging bij het standbeeld van Bolívar.

Wij lopen verder, naar Malecón 2000, de moderne boulevard langs de rivier. Op deze doordeweekse ochtend is het er gezellig druk, we lopen langs de winkeltjes en restaurantjes en genieten van het uitzicht op de rivier en op het wijkje Las Peñas aan het eind van de Malecón.

We lopen verder door dan we tot nu toe geweest waren, tot een museum voor precolumbiaanse en moderne kunst. Op deze feestdag mogen we er gratis naar binnen. Er zijn heel veel grappige beeldjes van de Valdivia-cultuur, en ook wat saaiere schaaltjes en potjes. Met een soort tekenfilm wordt getoond hoe de spondylus-schelp zich verspreidde naar het binnenland en naar Peru: de schelp werd als ruilmiddel gebruikt tegen bijvoorbeeld wol en goud. Hier zitten Litty en Johan een hele tijd met plezier te kijken.

Vlak achter het museum begint het wijkje Las Peñas, een verzameling vrolijk gekleurde huizen langs een helling aan de kust. Net als de boulevard, is ook dit wijkje enkele jaren geleden helemaal opgeknapt. Nu is het een artiestenbuurt, en juist vandaag wordt op straat een nieuwe verkooptentoonstelling geopend, waar vele kunstenaars hun werk laten zien. Het wijkje kan de vergelijking met het Parijse Montmartre glansrijk doorstaan.

Wim en Johan klimmen nog verder de trappen op tot het kerkje boven op de heuvel, daar staan ook nog wat kanonnen.

Over de Malecón wandelen we terug richting hotel. Het wordt steeds drukker, veel Ecuadoriaanse gezinnen, met meisjes in een mooie (wit-lichtblauwe) feestjurk. ’s Avonds na het eten zien we nog vuurwerk boven de boulevard, alles ter ere van Bolívar.

Woensdag 25 juli: vliegen van Guayaquil naar Galápagos

Vandaag is het weer een feestdag in Guayaquil, nu wordt de stichting van de stad herdacht. Maar dat gaan wij niet meer meemaken, we vertrekken naar de Galápagos-eilanden, ruim 1000 kilometer uit de kust. Na het ontbijt worden we met een grote taxi opgehaald en naar het vliegveld gebracht, net buiten het centrum van de stad. We moesten twee uur tevoren op het vliegveld zijn, maar onze vlucht staat nog nergens op de borden, we moeten een tijdje wachten voordat we kunnen inchecken.

Alle bagage, groot en klein, wordt gescand op organisch materiaal: de natuur op Galápagos heeft zich zo bijzonder kunnen ontwikkelen doordat er eeuwenlang (vrijwel) geen contact is geweest met het vasteland, en dat wil men graag zo houden – om te voorkomen dat er allerlei ‘nieuwe’ vliegjes en schimmels op Galápagos komen, is het nu verboden om voedsel mee te nemen naar de eilanden. Bij Anneke’s rugzak gaat de pieper af, daar zitten wel wat verpakte koekjes en snoepjes in, maar geen vers fruit en dan mag alles toch mee. Ook een overgebleven broodje mag gewoon mee; er wordt vooral gelet op appels en peren. Bij de volgende controle van de handbagage gaat weer de pieper af, nu voor Litty’s rugzakje: daar zit haar etui in, mét een schaartje! Even zijn we bang dat het schaartje ingeleverd moet worden, maar de beambte vindt het blijkbaar een onschuldig kinderschaartje, het etui mag met schaartje en al terug in de tas, gelukkig maar!

Aan boord krijgen we een krant, en een ontbijt (beetje laat, want we vliegen om 10 uur – gelukkig hadden wij in het hotel al iets gegeten). Het is anderhalf uur vliegen, maar we landen al om half 11 – het is hier een uur vroeger dan in de rest van Ecuador, en dus inmiddels 8 uur vroeger dan in Nederland.

We landen op het eiland Baltra, een van de vele vulkaaneilandjes die samen de Galápagos-archipel vormen. Het vliegveld komt chaotisch over, maar er zit toch enige logica in. Eerst betalen we de toegang tot het Nationale Park van Galápagos, dan moet je de hal uit en buiten op de bagage wachten. Als we een treintje met bagagekarretjes zien komen, moeten we nog even geduld hebben: alle koffers en tassen worden in rijen op de grond gelegd, en pas als alles is uitgestald, mag je er langs lopen om je eigen spullen te pakken. Dan is er nog wel controle van de bagagelabels.

Voor het vliegveld staan pendelbussen klaar, die ons in een paar minuten naar de zuidkant van het eiland rijden. Hier moeten we een soort kanaal oversteken naar een volgend eiland, Santa Cruz. Santa Cruz is een van de vier bewoonde eilanden van Galápagos, daar staat ons hotel. Bagage uit de bus, overladen op het dak van de veerboot, en dan kunnen we varen. Het kanaal is ongelooflijk blauw, en we zien ook al een zeeleeuw zwemmen! Aan de andere kant van het kanaal staan gewone lijnbussen klaar die ons naar Puerto Ayora brengen, de grootste plaats op Santa Cruz. Puerto Ayora ligt helemaal aan de zuidkant, dus we steken dwars het eiland over, 42 km volgens een bordje. Aan de noordkant is het eiland droog en kaal, maar in het midden is het veel hoger, daar is het veel groener – aan de zuidkant groeit er veel meer en wonen er ook mensen.

In Puerto Ayora lunchen we eerst met de overgebleven broodjes op een bankje bij een klein stukje mangrove. Hier zitten een paar pelikanen en een mooie lavareiger vlak voor onze neus. De lavareiger (urorides striata sundevalli) is een endemische ondersoort van de mangrovereiger (urorides striata). Endemische soorten en ondersoorten zijn soorten die alleen op een bepaalde plek voorkomen en daar heeft Galápagos er een heleboel van.

Nadat de broodjes verorberd zijn en de foto's zijn genomen willen we naar het strand. Het is mooi weer vandaag, daar willen we van profiteren. Vlak bij het stadje moet een mooi strandje zijn waar je met een watertaxi naar toe kunt, dat gaan we proberen. De watertaxi is een klein motorbootje, die zet ons af bij het begin van een wandelpad.

Al snel komen we inderdaad bij een strandje, maar dat valt wat tegen want het ligt aan een inham, dus er zijn geen hoge golven om in te spelen. Vooral nu het eb is, is het er véél te rustig, vinden Litty en Johan. Dus wandelen we een stukje verder, het pad gaat over lava-stenen en dat is best lastig lopen, vooral voor Litty die haar teenslippers aan heeft (we zouden immers alleen naar het strand…). We lopen nog wel een stukje tussen grote cactussen door, en zien een zoutwinning waar het water mooi rood kleurt, maar dan besluiten we terug te keren. Bij het strandje stoppen we nog weer even – Litty ontdekt onder een struikje zomaar een slapende zeeleeuw!

De terugtocht naar ons hotel doen we weer met een watertaxi. Aan de kade kopen we een grote jerrycan water, want het water uit de kraan is hier zout, en dus ook niet geschikt om thee of koffie mee te zetten. In het stadje zien we nog een stel bruine pelikanen, zeeleeuwen, grote rode krabben en een mooie leguaan!

Donderdag 26 juli: boottocht Galápagos, Caleta Tortuga Negra

Het reisverslag van vandaag is geschreven door Litty

Om zes uur gaat de wekker al af, maar dan blijkt dat we pas veel later hoeven op te staan; zijn we voor niks zo vroeg wakker geworden! We moeten pas om acht uur de bus hebben. We gaan buiten rondwandelen en zien een plekje waar ze vissen verkopen, maar nog erger, ze snijden ze daar ook!, het is heel smerig [de grond is helemaal rood van het vissenbloed].

We gaan met de bus naar het vliegveld, waar nog niets te zien is, we doen een sticker met Monserrat II op ons shirt en gaan weer zitten wachten. Na een lange tijd vertelt de gids ons dat we nog een uur moeten wachten… zucht, we hebben al zo lang gewacht! We vragen of we vast naar de boot kunnen, dat kan, zeggen ze… We pakken onze bagage maar dan blijkt dat het nog lang niet kan. Een tijd later kunnen we wel echt, we gaan de bus in -waar verder alleen maar mensen van een andere boot in zitten- en rijden richting de haven.

Bij de haven staan bankjes waar allemaal zeeleeuwen opliggen, wat schattig! Hier moeten we weer wachten maar dat is niet erg, hier is veel meer te doen dan op een saai vliegveld. Na een paar minuten komt een bootje ons ophalen om ons naar de boot te brengen. Wauw!, wat een mooie boot! Er is een luxe mooie zitkamer en de kamers zijn ook mooi. Er zijn acht hutten, 16 mensen kunnen op de boot, maar er komen maar 15 mensen. Dan gaan we eten, lekkere spaghetti met kaas.

Na het eten gaan we met twee kleine bootjes zeeschildpadden zoeken, we zien veel mooie grote schildpadden, later zien we nog grotere! Ook zien we een gespikkelde rog en een haai! Erg mooi en bijzonder allemaal!

Als we gaan eten krijgen we een Captains Cocktail. [Alle bemanningsleden hebben een mooi wit uniform aan; wij moesten ook in nette kleding maar die heeft natuurlijk niemand bij zich!] Wim denkt dat we stilliggen en Johan en Litty denken dat we varen, als we buiten gaan kijken wie gelijk heeft blijkt Wim dat te zijn. [We draaien rondjes om de ankerketting, daarom lijkt het toch net of we varen.] Als we nog een keer buiten gaan kijken zien we dat er pelikanen op de boot zitten!

Vrijdag 27 juli: boottocht Galápagos, Genovesa

Om kwart over 6 ’s morgens worden we wakker van de ratelende ankerketting – na een nacht varen zijn we aangekomen bij een eiland in het noorden van de Galápagos-groep. We zijn hier weer op het noordelijk halfrond! Om 7 uur is het ontbijt, en om 8 uur gaan we van boord. We zijn bij een inham van het eiland, die is ontstaan doordat de rand van een krater is ingestort en vol is gelopen met zeewater.

Met de kleine rubberbootjes varen we een stuk langs de rotswand, en dan is er al weer van alles te zien. Meeuwen met een soort zwaluwstaart (swallow-tailed gull), roodsnavelkeerkingvogel(soms verstopt in een rotsspleet, dan zie je alleen de lange staartveer uitsteken), fregatvogels (de mannetjes hebben een rode keelzak die ze heel bol kunnen opblazen), Galapagos spotlijster (klein vogeltje; we zien er een die een krabbetje probeert te vangen), veel Jan-van-Genten (blauwvoet, roodvoet en gemaskerde, die hier Nazca booby heten) en twee keer een rustende kwak (night heron) met een goede schutkleur. We zien ook nog een zeeleguaan, oesters, en een soort kwal (meerarmige zeester).

Opeens vliegt er een fregatvogel vlak boven ons, die een keerkingvogel met zich meesleurt – wat gebeurt hier? Een paar tellen later lijkt de keerkringvogel ‘ontsnapt’ te zijn, maar als de fregatvogel weer over ons bootje vliegt, zien we wat er gebeurd is: de fregatvogel heeft een visje in de snavel! Blijkbaar was de keerkringvogel met de vis op weg naar zijn nest, maar is hij onderweg onderschept door de fregatvogel die – met succes – het visje heeft geroofd. Arme jonkies van de keerkingvogel, die moeten nu wat langer op hun eten wachten!

We gaan aan land bij de zogenaamde Prince Philip steps, waar een wandelpad begint over het eiland. Boven aan de traptreden komen we op een min of meer open vlakte, gevuld met honderden vogels! Ongelooflijk, wat een schitterend gezicht! Behalve verschillende Jan-van-Genten en fregatvogels zijn er kleine gele vogeltjes (yellow warbler) en Galápagos-duiven. Ook wijst de gids ons op verschillende soorten vinken, de beroemde vinken die Charles Darwin aan het denken hebben gezet over natuurlijke selectie en ontwikkeling van soorten. Je moet wel goed kijken om het verschil te zien tussen de warbler finch, large ground finch, large ground cactus finch en vampire finch, maar ze hebben allemaal een verschillende soort snavel, die precies geschikt is voor hun eigen eetgedrag.

We volgen een pad tussen kale struikjes door, langs heel veel vogels, tot aan de andere kant van het eiland. Daar vliegen duizenden storm petrels (lijken wel wat op zwaluwen), veel te snel om te fotograferen. Met hulp van de gids vinden we hier ook twee goed gecamoufleerde uilen (short eared owl). Op de terugweg zien we nog een paar jonge fregatvogels op hun nest, schattige pluizebolletjes!

’s Middags maken we een wandeling aan de andere kant van >Genovesa – dit keer met een ‘natte landing’ aan het strand: je stapt vanuit het rubber bootje zó het water in, en loopt dan naar de kant om je schoenen aan te trekken. Op het strand ligt een zeeleeuw-moeder met haar jong, wat een mooi gezicht! Ook hier veel boobies (zo heten de Jan-van-Gentenin het Engels), zowel blauwvoet als roodvoet. De vogels zitten vlak naast en zelfs op het pad, ze nestelen in de bomen – het is onmogelijk om afstand te houden! Als Johan van dichtbij een foto maakt van een booby-jong in zijn nest, komt de moeder opeens op hem afvliegen – blijkbaar vond ze dit toch te bedreigend!

Na de wandeling kunnen we vanaf het strand ook nog snorkelen. Johan is de enige die iets echt bijzonders ziet: twee verschillende soorten roggen!

Bij het avondeten staat er een schaal op tafel met twee pinguïns, uitgesneden uit een komkommer, geweldig, dat de kok zoveel moeite doet! ’s Avonds gaan we varen. Dat schommelt natuurlijk behoorlijk, en de motor maakt lawaai, maar we hebben toch goed geslapen.

Zaterdag 28 juli: boottocht Galápagos, Santiago en Bartolomé

Het reisverslag van vandaag is geschreven door Johan

We zijn vanmorgen aangekomen voor het eiland Santiago. Als ik voordat mama ons komt wekken naar buiten kijk zie ik allemaal vogels vliegen, jan van genten. We ontbijten en gaan om acht uur met de kleine rubberbootjes aan land. Santiago is een groot eiland met heel weinig begroeiing. Er leven hier ook schildpadden en hagedisjes. We lopen over pahoehoe lava en ’’a a” lava. Het pahoehoe lava lijkt wel zoals je de zee vanuit een laag vliegend vliegtuig ziet, vol golfjes en randjes. Het a a lava is bobbelige scherpe blokken, het doet erg pijn als je valt. Er leven niet veel dieren, vissen, hagedisjes, en een paar schildpadden, vogels en leguanen. Na de wandeling gaan we snorkelen. Op het eind wordt papa ingehaald door een pinguïn, alleen ging hij veel te snel om te kunnen fotograferen.

We gaan terug naar de boot om droge kleren aan te trekken. [Vlakbij Santiago ligt nog een klein eilandje, Bartolomé, daar kunnen we vanaf ons jacht Monserrat ook met de rubber bootjes naar toe.] Als we weggaan naar Bartolomé hopen we onderweg pinguïns te zien, maar op de heenweg zien we alleen zeeleeuwen. Op het eiland gaan we lopen naar de vuurtoren, onderweg zien we manta roggen springen, die worden wel 7 meter breed!!! Boven heb je een uitzicht over de zee en de zeeleeuwen. [Ook zie je goed een vreemd gevormde rotspunt vlak voor de kust, en een stukje mangrovebos op het eiland, dat bij hoog water onder stroomt.] Op de terugweg zien we weer geen pinguïns. [We varen wel langs grotten langs de kust waar de pinguïns wonen, dat lijkt precies op het hok van de Humboldt-pinguïns in Blijdorp! De Galápagos-pinguïn schijnt ook wel te lijken op de Humboldt-pinguïn, maar dat hebben we dus zelf niet goed kunnen zien.]

We varen naar Puerto Ayora. [Dat is ruim 5 uur varen, we vertrekken tijdens de lunch.] We gaan met zijn allen naar het zonnedek waar je misschien dolfijnen, mantaroggen, of walvissen kunt zien. We zien een paar keer een bruine vlek, we vermoeden dat het zeeleeuwen zijn. [Er staat heel veel wind, de boot schommelt flink en het is moeilijk om zonder vasthouden recht te lopen. Op het einde van de boottocht zagen we een spectaculaire zonsondergang. De zon kwam onder een grote donkere wolk vandaan en zonk niet in zee maar achter een eiland zeker 30 kilometer verder]

Als we het anker laten vallen gaan we meteen eten, daarna kun je het stadje in of op de boot blijven. Wij kiezen het laatste en spelen een spelletje. Rond half tien naar bed.