Familie Helder op Reis: Jaartjeweg 2006 - 2007
Voor onze vlucht naar Zuid-Amerika moeten we overstappen in Madrid, en we hebben besloten daar een week te blijven. Zo kunnen we een beetje kennismaken met het land dat de afgelopen eeuwen zoveel invloed heeft gehad op de ontwikkeling van Amerika. Mede dankzij het mooie lente-weer wordt het een fijne week: rustig wandelen over brede straten en pleinen, langs statige huizen en fonteinen; genieten van zoete broodjes en allerlei hapjes met ham, kaas en olijven; en natuurlijk alvast wat Spaanse woordjes leren.
Na het ontbijt wandelen we naar het Prado, hét kunstmuseum van Madrid. Op zondag mag je daar gratis naar binnen. Er is een aparte ingang voor een tentoonstelling met schilderijen van Tintoretto, maar bij de ‘permanente collectie’ kunnen we vrij snel doorlopen. Wel moeten we door bewakingspoortjes door en wordt de bagage gescand – Anneke’s rugzak mag/moet daarna in de garderobe achterblijven, Wims fototas ook maar zijn camera willen ze daar niet hebben – die moet mee het museum in, met nadrukkelijke vermelding dat er binnen geen foto’s gemaakt mogen worden…
Er zijn heel veel zalen, en natuurlijk bekijken we niet alles maar wel staan we lang stil bij een schilderij van Jeroen Bosch, de tuin der lusten. Als je goed kijkt, ontdek je steeds meer vreemde figuren op het schilderij. In andere zalen zien we een Rembrandt, een paard met opgeblazen buik, een Koninklijke familie, schilderijen van El Greco (vindt Johan niets aan, die vreemde kleuren) en van Goya (de donkere Goya’s zijn wel erg donker en somber).
We picknicken buiten op de trappen van het museum, lopen dan weer naar binnen om nog wat zalen te bekijken (Anneke’s handtas mét fototoestel blijft nu ook achter in de garderobe…), en vinden het dan mooi geweest. Door gezellig wandelgebied met ‘levende standbeelden’ en straatmuzikanten lopen we terug naar ons hotel. Vanavond eten we onder andere Tapas-hapjes. Ze zien er uit als ware kunstwerkjes op een bord.
Vandaag volgen we een stadswandeling uit onze reisgids door oud Madrid. We komen langs een kerk, het stadhuis, de Plaza Mayor, de kathedraal en het koninklijk paleis.
In de supermarkt (onder in een warenhuis vlakbij ons hotel) vinden we behalve ‘gewoon’ bruin brood, oude kaas en halfvolle melk ook wat ‘Spaanse specialiteiten’: niet alleen een grote visafdeling met bakken vol kreeften en garnalen, maar ook schaaltjes ‘eetbare bloemen’ naast de groenten en fruit, en een onbekende fruitsoort (nisperos). Maak je geen zorgen, de kreeften en bloemen lieten we in de winkel liggen, de gele vruchten kochten we wel.
Boven in het warenhuis is een tentoonstelling van Barbie-poppen, gekleed in de mode van verschillende jaren, of gekleed als een foto-, film- of popster. Er is ook een Barbie met een jurk van chocolade!
Met de metro gaan we naar het museum van Amerika. Dit museum is meer gericht op schoolklassen dan op toeristen, toch zijn ook hier helaas voor onze kinderen geen speurtochten of zo iets te verkrijgen. Wel hebben ze in de museumwinkel een Waanzinnig om te weten in het Spaans, over de Inca’s.
Het museum is ingericht in 5 thema’s, en bij elk thema vind je voorwerpen van alle delen van Amerika. Dus een slede van een Inuit naast dingen uit het Andes-gebergte of het Amazone-woud. Dat is wel eens wat verwarrend, maar verder is het wel een mooi museum waar we lekker lang in ronddwalen. Zie ook het info-stukje van Johan over de ontdekking van Amerika.
Er is natuurlijk heel veel uit Peru, Ecuador en Colombia. Zo zijn we al vast wat voorbereid op het vervolg van onze reis. Eén van de aantrekkelijke dingen van dit museum is dat er niet alleen kunstvoorwerpen te zien zijn, maar ook dingen uit het dagelijks leven. Zo is er bijvoorbeeld een Quipu. Dit is een verzameling touwtjes met knopen. De Inca's kenden het schift niet maar door middel van een Quipu konden ze toch boodschappen, van vooral financiële aard overbrengen. Heel indrukwekkend zijn ook de gekrompen schedels, mensenhoofden die met een bepaalde techniek werden gekrompen tot een omvang van net iets groter dan een tennisbal.
Door verschillende stadsparken lopen we terug richting centrum. Het is volop voorjaar en sommige bomen staan fraai in bloei. Als de lucht dreigend wordt, dan besluiten we terug te gaan naar het hotel.
Een dagje ‘de stad uit’, naar El Escorial, waar een oud kloostercomplex is annex koninklijk paleis. Het is zo’n 60 kilometer buiten het centrum, we gaan erheen met een soort lightrail, de Renfe. In zo’n soort trein zijn in 2004 de bomaanslagen geweest, we herkennen ze vooral van de vele videobeelden die we hiervan zagen op de metrostations van Singapore (in voorlichtingsfilmpjes hoe te handelen als een tas onbeheerd achterblijft). Afgezien van een handgeschreven wegwijzer naar het herdenkingsmonument, is daar nu niets meer van te merken – de treinen rijden af en aan, mensen lezen hun (veelal gratis) krantje of zitten te telefoneren. Het is een schitterende rit, want de omgeving van Madrid is gewoon schitterend: heuvelachtig landschap, grote rotsblokken, een riviertje.
In het dorpje El Escorial wandelen we door een mooi park naar El Monasterio. Je kunt een route volgen door allerlei zalen, die begint met wandtapijten naar schilderijen van Jeroen Bosch. Ook is er gereedschap van de bouw van het paleis (reuze soeplepels, waarschijnlijk gebruikt om ijzer te gieten), en er zijn veel schilderijen. Op een bovenverdieping zijn alle wanden beschilderd met oorlogstaferelen. Sommige kamers zijn nog ingericht als woonverblijf, bijvoorbeeld de slaapkamer van Filips II. Dan ga je met een trap naar beneden, en kom je in een ondergrondse grafkelder – langs de muren liggen hier de koningen van Spanje begraven! Wat een vreemd gevoel, om daar zomaar tussen te staan. Johan ontdekt ook alvast een kist voor ‘regina Amalia’. Verderop zijn nog meer grafkamers, voor familieleden van het koninklijk huis. Daarna komen we ook nog in de kerk, maar daar is het bijna nog kouder dan in de rest van het complex – de muren zijn dik en de ramen zijn klein, er komt weinig licht en warmte binnen – wij vluchten naar buiten, naar het zonnetje.
’s Middags wandelen we vanaf het paleis met een grote boog terug naar het station: een mooie wandeling langs oude olijfbomen en bloesembomen.
Zodra we het metrostation uitkomen, zien we het voor ons: het grote stadion voor stierengevechten. Het is zoiets als het Colosseum of de Arena van Verona, maar dan rond en natuurlijk niet zo oud en nog helemaal intact, een mooi gebouw in Moorse stijl. We zien ook direct hoe belangrijk het stierenvechten is in Spanje: er staan lange rijen voor de kassa’s, om kaartjes te kopen voor het stierengevecht van zondag. Dat willen wij niet, maar we bezoeken wel het museum van het stierenvechten. Schilderijen en borstbeelden van beroemde stierenvechters, kleding, oude posters, wapens en ook opgezette stierenkoppen. Er is ook een serie tekeningen van Goya, gemaakt voor een historisch boek over de stierenvechterscultuur in Spanje.
Langs de buitenmuur van de arena maken we nog een foto van een sculptuur die laat zien hoe de stieren in vroeger tijd de stad in werden gebracht. Hierna wandelen we door de stad, naar het grote park van El Retiro. Ook op een gewone doordeweekse dag als vandaag is het daar vol wandelaars, skaters, fietsers en picknickers. Er is een grote vijver met roeibootjes en een monument voor een vorige koning, een bejaarden-fitness-plein, en een grote glazen kas (die nu gebruikt wordt om enkele moderne kunst-voorwerpen te presenteren).
Het verslag van vandaag is geschreven door Litty
Vandaag gaan we naar een dierentuin, niet de ZOO want die is ouder en heeft dus minder mooie hokken.
Als we naar binnen willen, zien we dat we korting krijgen met de ANWB-kaart en die hebben we gelukkig bij ons. Er is een klein eilandje met hertjes en capibara’s, ik noem de capibara’s reuzencavia’s.
Er is een erg donker nachtdierenverblijf, het is te donker om foto’s te maken, dat is wel jammer maar doordat het zo donker is zijn de beesten heel actief, dat is erg leuk. Ik heb een klein soort vosje ontdekt waarmee ik kan spelen. Aan de camera zit een dopje en als dat tegen het randje aankomt reageert het vosje en komt hij erop af. Later komt zelfs nog een vosje wat ik eerder niet had gezien. Ze proberen zo dichtbij mogelijk te komen. De vosjes zien er heel lief uit. (commentaar van Wim : eigenlijk zijn het geen vosjes maar een soort civetkatten)
Het is wel een rare dierentuin want ze hadden geen: leeuwen, tijgers, olifanten,… toch zijn er wel zes soorten pinguïns in één hok, in dat hok valt ook op drie plekken sneeuw uit een gat. Eerst zien we maar één soort pinguïns onder water zwemmen, toch hebben we uiteindelijk wel andere pinguïns onder water gezien.
Het was heeeeeeeeeeeel erg leuk!
Nog een toevoeging van Wim: De dierentuin had ook nog een zeeleeuwenshow en een show waarin bijzondere dieren werden gepresenteerd zoals een tarantula (grote spin) en een Chinchilla. Op mij maakte een grote jungle-kas met dieren uit het Amazone-gebied de meeste indruk. Van sommige hoop ik dat we ze in het echt ook tegenkomen (bijvoorbeeld de ara's) andere mogen wel uit de buurt blijven (bijvoorbeeld de slangen).
Onze laatste dag alweer in Madrid. We beginnen rustig op de kamer, en trekken ’s middags de stad in. We picknicken op een bankje in de schaduw (in de volle zon is het iets te warm), en gaan dan naar het Reina Sofia, een museum met moderne kunst. Johan had er eerst niet zo’n zin in, en als we er eenmaal zijn vindt hij sommige werken net kleuter-probeersels, maar gaandeweg krijgt hij er toch wel lol in. Er is gewoon ook heel veel bijzonders te zien, van Miró, Picasso, Dali en nog veel anderen. Het bekende werk Guernica, een aanklacht tegen de oorlog naar aanleiding van het bombardement op Guernica in de Spaanse burgeroorlog boeit Wim meer dan de anderen. Litty bedenkt bij veel voorwerpen een eigen titel of interpretatie, die houdt er wel van.
Na een tijd hebben we genoeg gezien, we gaan weer naar buiten, de stad in. Op verzoek van Johan dwalen we dan wat rond, komen op pleintjes waar we niet eerder waren, en zoeken dan de weg terug naar ons hotel. Ons hotel ligt vlakbij de kerk van Sint Nicolaas. We hebben van de thuisblijvers die een reisquiz voor ons gemaakt hebben opdracht gekregen om naar het huis van de goedheiligman te zoeken maar dat hebben we niet gevonden. Waarschijnlijk woont hij gewoon in het klooster bij de kerk die naar hem vernoemd is. Daarom hebben we daar maar een foto van gemaakt.