Het laatste deel van de kustroute

Azië, week 23: 10 - 16 december 2006

We zijn in Bangkok, na bijna 1000 kilometer fietsen vanaf Phuket. De fietsen zijn ingepakt voor onze vlucht naar Chiang Mai, in het noorden van Thailand, begin januari. De komende weken gaan we als ‘gewone toerist’ op reis. Natuurlijk eerst een paar dagen Bangkok. Dat is wel even wennen, zoveel verkeer met stof en herrie, al die geuren en geluiden, we zijn inderdaad blij dat we vanaf Phetchaburi met een busje zijn opgehaald want de drukte begint al ver voor de stad.

Zo aan het einde van de rit zijn wel wat kwaaltjes en gebreken ontstaan, het kwam goed uit dat er deze week veel ruimte zat in het programma, we hebben rustig aan gedaan. Anneke is verkouden, Wims ribben zijn beurs na een valpartij in het water bij Cha-Am, Litty heeft warmte-uitslag en Johans energie lijkt ook wat minder. Bovendien lijkt onze apparatuur niet bestand te zijn tegen het klimaat hier. Direct in Phuket was de ‘onderwatercamera’ al kapot gegaan toen Wim een snorkelfoto ermee probeerde te maken; de nieuwe accu voor het opladen van de laptop begaf het al snel (gelukkig heeft Wim in Ranong een nieuwe kunnen kopen), en sinds deze week is het scherm van Wims laptop kapot – het lijkt wel of er een paar enorme inktvlekken op het scherm zitten en er zitten barsten in het glas.

Nu aan het eind van de week gaat het met de gezondheid weer een beter, en voor de laptop kunnen we volgende week in Bangkok naar het Sony Service Center.

Voor de dagen tot Kerst heeft Anneke een adventsboompje gemaakt, waarop we ons reisprogramma bijhouden. Zo hebben we overzicht op de afgesproken reisdagen naar Phetchaburi, Bangkok en Chiang Rai en op het begin van de groepsreis naar Laos. Wij zijn dus vooral bezig met onze reis, een heel andere decembermaand dan anders: geen adventsproject, geen kerststal, geen kerstvieringen. In Hua Hin zagen we trouwens een aankondiging voor een schoolkerstfeest op ’23 december 2549’ – ook voor aanduidingen van het kerstfeest wordt de boeddhistische jaartelling gebruikt!

Zondag 10 december: van Hua Hin naar Cha-Am, 34,4 km gefietst

Na alle drukte op weg naar Hua Hin, is er vandaag een opvallend rustige route. Een deels onverharde weg langs een kanaaltje, iets vanaf de kust. Koeien op de weg, af en toe wat huisjes (waar mensen in het kanaaltje hun afwas doen, de kinderen wassen of staan te vissen) en veel mooie vogels. Hier zijn ook heel veel koeien. Soms zijn die samengedreven in een soort openluchtstal. Dat ziet er uit alsof we in het wilde westen van Amerika verdwaald zijn. Zie ook het info-stukje over dieren op en langs de weg. Vlak voor Cha-Am nog een paar kilometer over Phetkasem Road (de hoofdweg 4 die we vanaf Takua Pa al vele stukken volgden, maar die hier echt druk is), en dan slaan we af naar de kust. Kilometers lange boulevard, met een gezellige drukte van vooral veel Thaise badgasten. Wij zoeken enige tijd naar een geschikt hotel. Uiteindelijk vinden we dat aan de noordzijde van het strand in de vorm van een Guesthouse met twee enorme kamers.

Maandag 11 december: Cha-Am

Eerst wat schoolwerk, dan naar het strand. Vandaag is het veel rustiger dan gisteren, je kunt wel merken dat het weekend voorbij is, vrijwel alleen de westerse toeristen zijn overgebleven. Gisteren hadden we al gezien dat ze hier een leuke attractie hebben: op een grote opblaasraket kun je je door een waterscooter laten voorttrekken. Dat willen wij natuurlijk ook! We krijgen zwemvesten om, en kunnen dan met zijn vieren plus een begeleider op één raket. We hadden al gezien dat als het ding een scherpe bocht maakt, de mensen eraf vliegen – direct in de eerste bocht ligt Johan al in het water te spartelen. Bij een volgende bocht vallen we er allemaal af, daarna gaan we een heel stuk vrijwel rechtdoor, maar aan het eind liggen we weer allemaal in het water…

’s Avonds wandelen we naar de visserijpier van Cha-Am: bij verschillende restaurants staan grote bakken waarin vis rondzwemt, met een prijskaartje erbij: kies maar uit wat je eten wilt! Johan heeft de laatste dagen al verschillende visgerechten uitgeprobeerd (schelpdieren, krabbenpootjes) en heeft er nu ook wel weer zin in. Samen met Anneke gaat hij de bakken langs. Vis is eigenlijk altijd wel lekker, omdat de bijbehorende pittige sausjes apart geserveerd worden, en die laten we dan gewoon staan.

Een levende vis aanwijzen voor op je bord, dat vinden we te zielig, maar we kiezen wel uit een bak een grote inktvis en een halve kilo grote schelpen. Die gaan voor ons op de barbecue. Wim en Litty kiezen ook nog een omelet, salade en gebakken rijst.

Zo eindigt onze laatste dag aan de Golf van Thailand.

Dinsdag 12 december: Cha-Am naar Phetchaburi, 49,4 km gefietst

De laatste etappe van de route naar Bangkok. Eerst weer rustig ontbijten op de kamer, met bruin brood (er is hier een echte bakker), kaas en yoghurtdrank. We fietsen vandaag eerst een heel eind over een weg die parallel aan de kust loopt. Drassig gebied, vlak open landschap, ook wat rijstvelden. Er passeren ons ook volgestapelde hooiwagens. Om te zorgen dat er niks mis gaat, is het heel gebruikelijk dat bovenop de hooibalen iemand ligt om de boel in de gaten te houden. Een gevaarlijk baantje lijkt ons. Veel werkers op en langs de weg hebben een soort bivakmuts op tegen het stof. Zo zien ze er uit als echte bandieten.

Na ruim 30 km buigt de route naar links, het binnenland in, maar wij rijden nog even 50 meter naar rechts voor een laatste stop aan zee. Wim gaat zelfs nog even het water in; de anderen blijven liever op een bankje in de schaduw.

Het is dan nog zo’n 15 km tot Phetchaburi. Als we door de stad fietsen, zijn de scholen net afgelopen: het wemelt van de schoolkinderen op straat. We rijden door het drukke stadsverkeer, langs een apenrots vlak aan Phetkasem Road, waar winkeliers met stokken en katapults hun koopwaar verdedigen tegen de apen.

Zo komen we bij ons hotel. Vreemd idee hoor, dat dit onze laatste verplaatsingsdag met de fiets is geweest dit jaar!

Woensdag 13 december: Phetchaburi, apenheuvel en paleis

Na het ontbijt blijven we nog een tijdje in het hotel om schoolwerk te doen. Daarna wandelen we naar een heuvel aan de rand van het centrum (dit is de apenrots waar we gisteren langs fietsten). Op deze heuvel staat een oud koninklijk paleis. Volgens de reisgids moet er ook een trammetje naar boven zijn, dat kunnen we eerst niet vinden maar we komen dan wel bij een tempel met een grote liggende Boeddha (42 meter lang!). De kinderen vinden deze Boeddha eigenlijk te groot om mooi te zijn, hij past ook maar net in de tempel, je hebt nergens een plekje waar je de hele Boeddha goed kunt zien. Maar groot is hij wel.

Via een mooi wandelpad lopen we omhoog. Er zijn hier ook weer heel veel apen, maar gelukkig had Litty bij een stalletje katapults te koop gezien, en wij hebben er nu ook een. Wim kan er goed mee schieten, maar eigenlijk is dat niet eens nodig: als je de katapult tevoorschijn haalt, schrikken de apen al en gaan er vandoor. Na de boze aap bij Prachuap Khiri Khan was de lol er een beetje vanaf om naar een apenrots te gaan, maar met een katapult in de aanslag voelt het wel weer veilig. Bovendien zijn de aapjes hier absoluut niet opdringerig, en leuk om naar te kijken. Een geweldige aankoop, die katapult!

Boven komen we bij verschillende gebouwtjes van het oude paleis. Onder andere een gebouwtje van twee verdiepingen met smalle trap naar boven, waar de slaapkamer van de koning was. Een heel verschil met de brede trappen die je meestal ziet in een koninklijk paleis; hier past absoluut geen hoepelrok doorheen. Er is ook een observatorium, met een tentoonstellinkje over zonsverduisteringen die door verschillende koningen zijn waargenomen. De Engelse toelichting is beperkt, maar we herkennen plaatjes die we in het Science Park van Prachuap Khiri Khan al gezien hebben. En natuurlijk is er een tempeltje.

Dan zien we een bordje ‘cable car’: het trammetje blijkt een leuk wit kabeltreintje te zijn, voor 50 baht mogen we met ons vieren mee naar beneden. Later ontdekken we dat je het treintje vanuit onze hotelkamer gewoon kunt zien rijden, mits je natuurlijk op het goede moment naar buiten kijkt!

Donderdag 14 december: Phetchaburi, tempelgrot, rondrit 14,9 km

Een paar kilometer ten noorden van de stad is een grot met Boeddhabeelden, daar gaan we op de fiets naar toe. In de stad is alles vlak, maar om bij de grot te komen moeten we het laatste stukje steil klimmen. Dan komen we op een pleintje vol apen, waar we de fietsen neerzetten. We moeten stallingsgeld betalen aan een soort parkeerwachter, die dan zijn best doet de apen op afstand te houden. Daar heeft hij zijn handen vol aan – als hij even niet oplet, zit een aap op een van de geparkeerde auto’s aan een antenne te rukken.

Voor de grot moeten we een pad op nog iets verder omhoog, en dan afdalen. Het is een ingestorte grot, net zoiets als in Khao Sam Roi, maar dit is veel meer een tempel dan een natuurlijke grot: je klimt niet over de rotsen zelf, maar loopt over een trap, en de vloer is helemaal belegd met tegels. In de grot zijn veel Boeddha-beelden, niet zo reuze groot als we eerder al zagen maar misschien daardoor juist wel beter te bevatten. Er zijn ook een paar oude versleten beelden bij.

Op de terugweg gaan we kijken bij een sportveld, waar we allemaal muziek en geluid horen. Dit blijkt een atletiekbaan, waar een groot scholierentoernooi bezig is. Vanaf de tribune worden de sporters enthousiast aangemoedigd. Dit geluid hadden we gisteren vanaf de tempelberg al gehoord, toen dachten we dat we het gejoel hoorden van een achtbaan… Misschien heeft het toernooi iets te maken met de Aziatische Spelen, die van 1 tot 15 december gehouden worden, waarschijnlijk in elk geval ook met het feest van de koning want er hangt een groot aanplakbord met foto’s van de koning in een kano, aan het badmintonnen, in een zeilboot enz.

Vrijdag 15 december: historische wat, rondritje 8 km

Vandaag maken we de fietsen klaar voor opslag en verzending. Eerst schoonmaken, en de ketting smeren. Daarna moeten we een rondje fietsen om de olie in te laten trekken – we rijden naar het centrum. In Phetchaburi zijn veel tempels, waarvan enkele al eeuwen oud. Bij zo’n oude wat stoppen we om rond te kijken. We krijgen een mooi boekje met ook wat Engelse toelichting, en kopen dan een kleine liggende Boeddha als souvenir. Enkele gebouwtjes van dit tempelcomplex zijn al eeuwen oud, niet zo kleurrijk maar wel heel mooi. Verderop in een gebouwtje is duidelijk iets gaande, daar gaan we kijken. Een monnik ‘zingt’ stukken tekst uit een soort boekrol, grote groepen mensen zitten te luisteren, er komen ook verschillende schoolklassen aangewandeld die netjes hun schoenen buiten neerzetten en dan naar binnen gaan. Hun juf meldt de klas aan, en heeft dan ook geld bij zich (ingezameld in de klas?). Wat wij ervan begrijpen is dat hier vier dagen lang teksten worden voorgedragen ‘ter ere van de koning’, waarbij iedereen mag komen luisteren. Wij zijn ook welkom, en worden door de organisatie zelfs op de foto gezet. Het is wel bijzonder, maar we verstaan er natuurlijk niets van, dus we gaan maar weer verder.

Bij het ontbijt krijgen we hier watermeloen, ananas en papaya, maar Johan heeft ook wel weer eens zin in ‘gewoon fruit’. Dus als we terugfietsen naar het hotel, letten we goed op of we ergens bananen of mandarijntjes zien. Stop, roept Johan, hij heeft in een winkeltje aan de overkant bananen gezien. Anneke zag het niet, maar Johan was heel stellig dus steken we over. Terwijl Anneke bij de fietsen blijft, stapt Johan de winkel in – boven op een rek had hij een trosje bananen gezien. Maar wat hij niet gezien had, was dat naast die bananen een bakje wierookstokjes staat, en achter die bananen een Boeddhabeeldje…. Het is geen plank met koopwaar, maar een tempeltje! Geschrokken legt Johan de bananen terug, maar de mevrouw van de winkel moet er wel om lachen – met een buiging naar Boeddha pakt ze de bananen op, ze worden netjes in een zakje gedaan, nee, we hoeven echt niet te betalen, en ze geeft Johan de bananen mee. Wel een beetje beschaamd, maar blij met de bananen en natuurlijk weer eens onder de indruk van de vriendelijkheid van de mensen hier, fietsen we verder – we zullen extra genieten van deze boeddha-banaantjes!

Zaterdag 16 december: transfer van Phetchaburi naar Bangkok

Om half elf worden we opgehaald bij ons hotel: een pickup-truck voor de fietsen, en een busje voor ons en de bagage. Ruim anderhalf uur rijden, over steeds drukkere wegen. We zien zoutwinning langs de weg, maar later ook wat industrieterreinen. En dan begint de stad, eindeloos lang. We passeren een soort ringweg, met verschillende wegen op allerlei niveau’s. Via een nieuwe brug steken we de rivier over, en zijn dan bij Hotel Trang. Hier waren we 8 jaar geleden ook, er is wel veel veranderd maar het is toch herkenbaar. De kamers zijn driehoog rond een rechthoekig zwembad gebouwd – Litty weet nog (van verhalen en foto’s) hoe ze 8 jaar geleden vanaf de galerij 3-hoog de strandbal in het water gegooid heeft, zodat Wim terug moest naar beneden, het water in, om de bal weer op te halen – wat een grote lol was dat! Nu zitten we weer in een kamer boven het zwembad, maar de kinderen zijn nu oud genoeg om alle ‘gevallen’ voorwerpen zelf op te halen uit het zwembad!

 ’s Middags lopen we ongeveer hetzelfde rondje om het hotel als we 8 jaar geleden deden – toen moe van de vliegreis, en met de kinderen in de fietskar. Dit is een leuk kennismakingsrondje met de stad. Vlakbij het hotel is een wat met een reusachtige staande boeddha. Naast de gebruikelijke stalletjes met wierook, bloemen, boeddhabeeldjes en allerlei eet- en drinkwaren, zitten er ook mensen met kleine vogelkooitjes: voor 90 baht (2 euro) mag je de vogeltjes uit het kooitje vrijlaten, dat brengt geluk. Wij stellen ons al voor hoe die vogeltjes aan het eind van de dag weer gevangen worden voor de volgende ronde…

Daarna naar de rivier. Acht jaar geleden was hier een gezellig restaurant aan het water, maar door de aanleg van de nieuwe brug is alles hier veranderd. Geen restaurant meer, maar het mooie uitzicht over de rivier, met vele ‘busbootjes’, is gebleven. De nieuwe brug lijkt trouwens veel op de Erasmusbrug in Rotterdam. Een vertrouwd gezicht!