Gardameer

Europa, week 10: 10 - 16 september 2006

Een rustig weekje rond het Gardameer. Eerst aan de noordzijde, daarna nog een paar dagen aan de zuidzijde van het meer. Hier vierden we ook dubbelfeest, het gezamenlijke verjaarsfeestje van Litty en Johan. Dit keer niet met familiebezoek thuis, maar met een gezinsuitstapje naar een pretpark. Op het postkantoor in Torbole ontvangen we een brief met ballonnen van tante Anda, leuk! Er is nog meer (verjaardags)post onderweg vanuit Nederland, maar die is helaas niet op tijd hier aangekomen. Gelukkig maar dat Opa en Oma ook al iets hadden meegegeven in de fietstas, dat hebben we in elk geval.

Het weer is meestal prima. Wel valt er donderdag in één nacht zo veel regen dat niet alleen de grond maar ook het grondzeil drijfnat wordt, en heel wat spullen nat worden. Ook zaterdagavond een flinke bui, het lijkt wel alsof alle water in een keer naar beneden moet. Maar als je bedenkt dat onze Blackberry al de hele week dreigende weervoorspellingen gaf, is het toch heel erg meegevallen.

Zondag 10 september: Torbole, rustige dag op de camping

We beginnen de dag rustig. Ontbijt langs het meer, met zicht op (beginnende) surfers. Later wandelen we langs het meer (‘tegen de klok in’) tot Riva, het volgende badplaatsje. We informeren naar mogelijkheden om een zeilboot te huren. In Riva zijn weer wat strandjes, waar we een tijd blijven. Bij het winkelen in Trento heeft Johan een luchtbed en voetpomp gekocht (“niet zeuren dat het te zwaar is, ik zal het zelf meenemen op de fiets”), en daar hebben de kinderen nu veel plezier van.

Maandag 11 september: Torbole, dagje zeilen op het Gardameer

Snel ontbijtje bij de tent, en dan met een hoop spullen op weg naar de zeilbotenverhuur. Het is een leuk bootje, ongeveer een 16m², alleen een stuk lichter en daardoor minder stabiel. Het Gardameer kent vaak vreemde windpatronen. In de vroege ochtend stevige wind vanuit het zuiden dan een korte tijd luwte en dan stevige wind vanuit het noorden. Als wij vertrekken is de luwte net begonnen en dobberen we wat. We zeilen een tijd heen en weer over het meer. Af en toe wel opletten voor een surfer, waterfiets of rondvaartboot. De kinderen bedienen de fok, en zitten ook even aan de grootschoot.

Dan komt de wind uit het noorden opzetten die ook flinke golven meebrengt. We gaan naar de kant en laten een dubbel rif aanbrengen. Helaas kan de fok niet gereefd worden zodat er een ongelijke verhouding tussen fok en grootzeil ontstaat. Het is best lastig zeilen met de golven die over de hele lengte van het meer opgestuwd worden. De commando's van schipper Wim volgen , elkaar steeds sneller op: “Fok aan! In de kuip! Fok Bak! Fok los! Op de rand! Andere kant!“. Als er ook nog wat water over de rand slaat, vinden de kinderen het te spannend worden en gaan we naar de kant.

Na terugbrengen van de boot blijven we nog even aan het meer om te zwemmen. Door de hoge golven heb je het idee dat je aan zee bent. Ons hoofd deint trouwens nog de hele dag door op de golven alsof we nog steeds in de zeilboot zitten. We kunnen ons maar met moeite losmaken van het meer om terug te lopen naar de camping.

Dinsdag 12 september: Torbole, wandelen op de Monte Baldo (tot hoogte 438 m)

Zo’n dertig jaar geleden was Wim met zijn ouders en zus Janneke twee weken aan het Gardameer, toen hebben ze een dag gewandeld op de hellingen van de Monte Baldo, de berg aan de oostzijde van het meer. Daar gaan wij vandaag ook naar toe.

Met de rondvaartboot vanaf Torbole naar Malcesine, een mooi tochtje van ruim 3 kwartier over het meer. De boot wisselt een keer van oever. Zo zien we de sinaasappelboomgaarden van Limone aan de overkant. In Malcesine lopen we naar het dalstation van de kabelbaan, maar daar staat zo’n gigantische rij te wachten, dat we besluiten toch maar op het lagergelegen deel van de Monte Baldo te gaan wandelen. De drukte komt niet zozeer door de wandelaars, mountainbikers en paragliders, maar vooral door busladingen vol (oudere) toeristen die boven van het uitzicht willen genieten. Dat betekent dat er ook bij het bergstation wel lange wachtrijen zullen zijn om weer naar beneden te komen – daar hebben we geen zin in.

Wij volgen een wandelpad steil omhoog (gelukkig hebben we de wandelstokken bij ons), en volgen dan op hoogte een pad min of meer parallel aan de kust. Dus niet tot de top, maar wel een mooie wandeling, met soms verre uitzichten op het meer. Onderweg ook weer een paar keer een vijgenboom, waar Wim en Anneke een vruchtje plukken (zie het informatiestukje over fruit). Op een gegeven moment moeten we natuurlijk weer omlaag, dat gaat met een steil paadje met haarspeldbochten – Johan telt de ‘Kehren’ (net als bij Kaunertal en Norbertshöhe), het zijn er ruim 20.

Als we beneden bij een bushalte zijn, hebben we nog drie kwartier voor een pauze aan het stenenstrand vlak bij de bushalte. Voor Wim en Johan is dit nog genoeg tijd om nog even de golven van het Gardameer in te duiken.

Woensdag 13 september: van Torbole naar Bardolino, 47,6 km gefietst

Een makkelijke route vandaag: volg de kustweg langs het Gardameer. De eerste tien kilometer is dat vlak langs de steile wanden van de Monte Baldo, met enkele lawinegalerijen en tunnels – niet ideaal als fietsroute, maar ervaren als we zijn na de tunnel bij de Arlbergpas, is dit een makkie.

We passeren diverse stenenstrandjes met hotels en campings. Al dagen wordt er regen voorspeld maar tot nu toe blijft deze steeds uit. Vandaag genieten de kinderen en Wim daarom nog een keer van een half uurtje zwemmen aan het meer.

Als Litty ergens ziet staan “Deutsche Führung”, vraagt zij zich af of je daar Duits voer krijgt, dat klinkt aantrekkelijker dan het Italiaanse ontbijt van de jeugdherberg in Trento.

Hoe zuidelijker we komen, hoe minder hoog en steil de rotsen – op het laatst alleen nog wat heuvels. Vanaf Garda rijden we over een (wandel- en fiets-)promenade langs meer, langs achteruitgangen van campings. We stoppen op een camping in Bardolino.

Donderdag 14 september: Bardolino: naar Gardaland, circa 16 km gefietst

Ontbijtje bij de tent, en dan op de fiets naar Gardaland, een groot pretpark. Omdat de weersverwachting niet geschikt lijkt voor andere wateractiviteiten langs het meer, besluiten we een tweedaags kaartje te kopen. Daar krijgen we geen spijt van! Er zijn verschillende thema-attracties waarbij je in een bootje of karretje langs allerlei (bewegende) figuren komt, zoals Atlantis (‘the lost kingdom’), een jungle-tocht, de vallei der koningen (met tot leven komende mummies), een verlaten mijndorpje of een piratenschip.

Er is een vreselijk leuk gedeelte voor vooal jongere kinderen (Fantasy Kingdom), en er zijn verschillende shows. Dan zijn er ook nog allerlei ‘adrenaline-attracties’, die variëren in spanning. De nieuwste achtbaan bekijken we alleen van afstand, maar we hebben wel lol in Ortobruco, ‘de grappigste achtbaan van Gardaland’, een reuzerups die met reuzerupsesnelheid door de bochten vliegt. Later noemt Litty het een flups, een flut-rups. En er is een 4D-achtbaan, waarbij je met een 3D-bril op een spannende tocht maakt in een mijnkarretje: reuze spannend, en je wordt er niet duizelig van. Het is gezellig druk in het park, maar er zijn nergens rijen, we kunnen overal zó doorlopen – geweldig!

We zien vandaag ook nog een show met liedjes,dansen en spektakel uit Hollywoodfilms. Vooral Wim geniet erg van de liedjes die bij hem jeugdsentiment losmaken zoals de songs uit West Side Story en vooral Grease. Er is ook een song bij waarin een vrouw wel 20 keer van jurk verwisselt. Er wordt een hoepel langs haar gehaald en hup ze heeft weer een andere jurk aan. Heel knap.

Vrijdag 15 september: Bardolino, tweede dag Gardaland

’s Nachts een vreselijke regenbui, ’s morgens is alles nat, en het regent maar door.

We proberen de tenten een beetje regenbestendig achter te laten, en vertrekken dan met de bus naar Gardaland. Gisteren hadden we als eerste alle waterattracties gedaan, nu beginnen we met een aantal shows. Eerst een marionettenshow. Daarbij dachten we aan een soort poppenkast maar deze marionetten zijn veel groter en de show is voor alle leeftijden. Daarna is een ijsgala aan de beurt. In een echte ijsbaan worden de axels, dubbele rietbergers en hoe de figuren verder ook maar mogen heten verwerkt in een hoop spektakel en zelfs gecombineerd met trapezewerk. Erg knap.

Later knapt het weer op, zodat we ook alle waterattracties nog eens kunnen doen. Litty en Johan durven nu ook wel een keer in een echte achtbaan, en Wim gaat met ze mee. Maar de Colorado-boot is favoriet, daar zijn Litty en Johan zeker tien keer in geweest!

Zaterdag 16 september: van Bardolino naar Verona, 33,4 km gefietst

Na een week fietsen we weer weg van het Gardameer. Eerst de heuvels in, en dan komen we weer langs de Adige. Er is een nieuw fietspad tot Verona, maar dat heeft bij elke zijweg een gesloten slagboom, dus dat pad is voor fietsers met bagage niet geschikt. Wij volgen de beschrijving uit ons boekje, en komen zo ook via een mooie route in Verona.

We gaan naar een camping binnen een ‘castel’, op een heuvel bij het centrum. Overdag was het prima fietsweer, maar droog de tent opzetten lukt helaas niet. Gelukkig is er een binnenruimte en zijn er allerlei afdakjes om te schuilen. Als de regen even wat minder hevig wordt, zetten Wim en Anneke snel de tenten op. In een lege limonadebeker is dan al zeker 3 cm regen gevallen, en het blijft maar doorgaan. De volgende dag lezen we in een krant dat er in Venetië (waar we nu niet zo heel ver meer vandaan zijn) 113 mm regen in een keer gevallen is. Dat is een record.

We koken en eten onder een afdakje met keukenuitrusting en enkele tafeltjes, vlakbij onze tent. Dat afdakje zullen we de komende dagen nog veel gebruiken.