Terug over de Wadden

Na twee weken in Friesland beginnen Wim, Litty en Johan aan hun fietstocht terug naar Delft. We gaan via de Waddeneilanden Vlieland en Texel, en dan door de Hollandse duinen naar huis. Donderdag komen we thuis, waar de schoolboeken al liggen te wachten. Nog een paar dagen vakantie - dinsdag begint het nieuwe schooljaar.

Vrijdag 22 augustus: via Harlingen naar Vlieland (44.48 km gefietst)

Vanuit Terherne willen we in één dag door naar Vlieland. De boot vertrekt om kwart over twee vanuit Harlingen Haven. Hemelsbreed is dat niet zo ver, maar vanwege het vele water moeten we wel wat omrijden. Tegen de wind in, met regen, maar we komen ruim op tijd: voor half 2 zijn we aan de kade. Eerst kaartjes kopen voor de overtocht, en dan rustig een boterham eten. We varen met een grote boot van rederij Doeksen, die ook naar Terschelling vaart. Vanwege het honderdjarig bestaan van de rederij krijgen we bij onze overtocht met drie fietsen + fietskar vier 'spaarpunten', waarmee we aan boord een kop koffie kunnen bestellen, of een klein souvenir. We kiezen natuurlijk iets tastbaars: voor Litty en Johan allebei een Zeemans-boek en een zeehondenknuffel. De zeehondjes worden Bollie en Wallie genoemd (het laatste vanwege de gelijkenis met een walrus).

De overtocht duurt een uur en drie kwartier. Op het eiland rijden we naar camping Stortemelk, een begrip op Vlieland, leren we al snel: de meeste kampeerders komen hier vele, vele jaren. Omdat we niet eerst een fiets hoeven te huren, zijn wij als een van de eersten bij de campingreceptie, en worden al snel geholpen. Na ons groeit de stroom vanaf de boot tot een lange rij. Stortemelk is een bijzondere camping, midden in de duinen. Omdat je niet met een auto het eiland op mag, zijn er natuurlijk ook geen stacaravans en geen vouwwagens - dat geeft wel een heel aparte sfeer. Je kunt trouwens wel een tent huren, maar ook dat zijn echte kampeertenten, geen halve bungalows maar stormvaste De Waard-tenten. De GPS heeft vandaag ruim 70 kilometer geregistreerd; 26 daarvan zijn van de boottocht. 's Avonds genieten we op het strand van een mooie zonsondergang.

Zaterdag 23 augustus: Vlieland, rondwandeling Staatsbosbeheer

Wij vinden het enorm druk op de camping, maar anderen vertellen dat het hier in het echte hoogseizoen nog véél drukker is. We merken wel dat vandaag veel mensen vertrekken, en ook zijn er al delen van het toiletgebouw buiten gebruik 'omdat het zo rustig is'. Het terrein is heel uitgestrekt, zodat je wel een eindje moet lopen naar de wc; sommigen komen zelfs op de fiets! Je staat hier met je tent helemaal midden in de natuur, het is wel te begrijpen dat veel mensen hier terug komen. De campingwinkel hier is trouwens ook groter dan de hele supermarkt van Terherne (en die was ook al ingesteld op veel zomergasten), het is de grootste van het eiland, dat zegt ook wel iets over de omvang van de camping hier.

Vandaag een dagje heerlijk genieten. We maken een wandeling uit een folder van Staatsbosbeheer, langs de kop van het eiland. De wandeling begint eigenlijk bij de VVV, maar wij starten bij de camping. De camping heeft wel vier strandopgangen, zó groot is het hier! We wandelen langs de haven en een huisjesterrein. Het weer is helder, en vanaf de oostelijke landpunt kunnen we heel goed Terschelling zien liggen, we herkennen de vuurtoren Brandaris.

Zondag 24 augustus: Vlieland, fietstocht over het eiland (30.73 km)

De tweede dag op Vlieland maken we een fietstocht over het eiland. We rijden tot aan de Vliehors, een grote zandvlakte aan de westkant van het eiland. Litty wil graag naar de vuurtoren, die staat op het hoogste duin van Vlieland, en als je er op klimt (zoals wij) kun je flink ver kijken. In restaurant het Posthuys houden we pauze met een kop soep, en wachten we de regen af. Vroeger kwam hier vanuit Texel de post aan land van rederijen in bijvoorbeeld Hoorn en Amsterdam, bestemd voor grote schepen die voor de rede van Vlieland voor anker lagen. Nu is het het vertrekpunt van de dagelijkse veerdienst naar Texel, en van excursies naar de Vliehors. We fietsen tot aan het eind van de weg, een stukje voorbij het Posthuys, tot aan het Militair oefenterrein. Dan lopen we nog een stuk de enorme zandvlakte op - enkele wandelaars vertellen ons dat het 5 uren kost om eromheen te wandelen. 's Avonds eten we tortellini met zand, "we hebben hier een wéreldtijd", zoals Johan zegt.

Maandag 25 augustus: overtocht naar Texel (40.03 km gefietst)

Na twee ontspannen dagen, wordt het vandaag weer doorwerken. We willen met de boot naar Texel, en daarvoor moeten we om 10 uur bij het Posthuys zijn. Na wat rekenwerk wordt de wekker op 7 uur gezet. De planning houdt rekening met een lekke band of andere (fiets)pech, maar alles zit mee. Om 8 uur is de tent afgebroken, en al vóór half 10 zijn we bij het Posthuys. Daar kunnen we dus eerst rustig ontbijten - daar hadden we ons op de camping geen tijd voor gegund. De boot naar Texel vertrekt trouwens niet vanaf het Posthuys, maar vanaf de westpunt van Vlieland. Met een soort open vrachtwagen word je vanaf het Posthuys naar de steiger gebracht. Als we bij het Posthuys zijn, horen we dat die vrachtwagen, de zogenaamde Vliehors Expres, pas om kwart voor 11 zal komen. We worden wel wat ongerust, want ook om kwart voor 11 is de Vliehors Expres nog nergens te zien, maar om 11 uur komt de wagen dan toch aanrijden. Het valt nog niet mee om de fietsen met alle bagage en de fietskar op de wagen te hijsen.

De rit over het eiland is wel mooi, dwars over de grote zandvlakte van de Vliehors. De steiger blijkt een soort Aziatisch model, het oogt heel gammel. Omdat we op de Vliehors Expres al op de goede hoogte zitten voor de steiger, is het wel heel makkelijk om vanaf de wagen met alle fietsen op de steiger, en dan op de boot te komen. De mensen die net van Texel van Vlieland gevaren zijn, hebben onderweg heel veel zeehondjes gezien, maar wij varen met hoog tij, inmiddels is het wad ondergelopen en wij zien alleen de knuffel-zeehondjes van rederij Doeksen.

Met een soort binnenvaartschip varen we naar Texel. De kinderen zeggen gewoon 'Tessel', "maar Papa noemt het steeds 'Teksel', de sukkel". Op Texel hebben we weer tegenwind. We rijden eerst een stuk langs de kust, dan in het bos. We zien wilde koeien, maar eigenlijk valt het ons hier een beetje tegen, na de rust op Vlieland. Op Texel zijn natuurlijk veel meer auto's, dat is toch wel anders dan de rustige fietspaden op Vlieland. Het kost ook moeite om een camping te vinden: bij de ene camping is de receptie gesloten, een andere heeft alleen seizoenplaatsen. Dan vinden we een camping waar we welkom zijn - weliswaar heeft ook deze camping alleen jaarplaatsen, maar niet alle plaatsen zijn bezet en voor één nachtje mogen we wel op een vrij plekje staan. Eigenlijk hadden we twee nachten Texel gepland, maar in vergelijking met Vlieland valt Texel tegen, en het weer zit ook niet mee, dus is het ook wel goed om morgen al weer verder te trekken.

Dinsdag 26 augustus: terug naar het vasteland (48.81 km gefietst)

Met forse tegenwind fietsen we naar de haven van Texel. De veerboot naar Den Helder vaart elk uur, we hebben niet echt op de tijd gelet, en moeten dan bijna drie kwartier wachten. Een snelle overtocht, en dan zijn we weer op het Hollandse vasteland. Langs recent geasfalteerde zeewering fietsen we naar de Hondsbossche Zeewering - hier wordt gewerkt aan dijkophoging, in het kader van de nieuwe Delta-werken. We zien trouwens niet alleen zand en water: dit is het grootste aaneengesloten bollengebied van Nederland, en we zien nog enkele bloembollenvelden in bloei.

Vanaf Den Helder rijden we een hele tijd door vrijwel verlaten landschap, alleen op plekken waar auto's mogen komen, zien we wat andere mensen. Als kind moest Wim de Hondsbossche Zeewering al leren bij de aardrijkskunde van Nederland, het is misschien wel de oudste kustverdediging van Nederland, een dijk die gebouwd is nadat een storm een gat had geslagen in de duinenrij van Noord-Holland. We kijken rond bij een onderzoekscentrum. Hier zien we ook een voertuig dat bezig is met zee-onderzoek, Wim vindt het een gele spin maar Johan zegt: "een heel stom geel karretje dat ook in het water kon, verschrikkelijk lelijk". De Hondsbossche Zeewering loopt door tot vlak bij Schoorl - en daar begint dan opeens weer een indrukwekkende duinenrij, met grote hoogteverschillen. Een schitterend landschap!

Aan het begin van de avond komen we in Schoorl. We zijn moe en het is al laat, bovendien waait het vreselijk hard - we besluiten om vannacht niet te gaan kamperen. In het dorp vinden we een mooi hotel. We eten 's avonds op de hotelkamer, zoals we ook in jeugdherbergen wel doen, met soep, brood en crackers. Wim eet wel drie porties Cup-a-Soup, en iedereen drinkt veel, we lijken wel uitgedroogd. Na het eten nog even naar buiten, we klimmen we op het hoge duin, en springen en rollen daar dan vrolijk vanaf - heerlijk genieten in het zand! Daarna wandelen we door de dorpsstraat, waar een gezellige braderie gehouden wordt. Op een bankje genieten we alle drie van een ijsje van twee bolletjes. Als we daarna verder lopen, komen we langs een stroopwafelbakker die stroopwafelijs verkoopt - dat willen we ook wel proberen, dus kopen we als extra toetje samen één bolletje ijs - niet bijzonder lekker, maar wel apart!

Woensdag 27 augustus: fietsen naar Noordwijkerhout (67.58 km)

Een schitterende route door de duinen vandaag. Een gedeelte behoort tot het Noordhollands Duinreservaat, hier koopt Wim een toegangskaartje voor; de kinderen mogen gratis mee. Aan het eind van de middag komen we bij Duincentrum De Zandwaaier, het bezoekerscentrum van Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Jaren geleden zijn we hier al eens geweest vanuit een huisje in Zandvoort. Terwijl Wim buiten bij de fietsen blijft, kijken Litty en Johan binnen rond. Als de Zandwaaier gaat sluiten, fietsen we nog een klein stukje verder, naar een camping bij Noordwijkerhout. De lucht ziet er dreigend uit, we zijn bang dat het gaat regenen, en ook weten we niet hoe lang de keuken van het campingrestaurant nog open blijft - dus we zetten in recordtempo de tent op. Je kunt wel merken dat we afgelopen weken weer veel ervaring hebben opgedaan, Wim doet met Litty samen de tentstokken en in 20 minuten staat alles en zijn de spullen in de tent. Na een paar dagen zelf de maaltijd verzorgen, nu dus weer eens 'uit eten', bij het Gran-Café van de camping.

Donderdag 28 augustus: naar huis (45.22 km gefietst)

Het is de hele week niet echt strandweer, dat nodigt niet uit om een extra dag langs de kust te blijven. We gaan dus vandaag gewoon naar huis fietsen. Vanaf Noordwijkerhout is dat goed te doen, we hoeven ons niet te haasten. Ook al omdat het gisteren best laat geworden was, beginnen we nu de dag rustig. Wim gaat eerst op de fiets in Noordwijkerhout inkopen doen voor het ontbijt. Na het ontbijt gaat Wim ook nog een kwartiertje zwemmen in het zeer verwarmde campingzwembad. En dan voor de laatste keer de tent afbreken, en alle spullen in de fietstassen en fietskar.

We rijden via Katwijk, langs het punt waar de Rijn in zee uitmondt. In 2004 waren we hier alle vier aan het begin van onze fietstocht door Nederland, maar Litty herkent de plek natuurlijk vooral van de 'gele-petjes-fietstocht' op 31 mei, met oom Reinder. Vanaf hier is het zeker voor Wim heel bekend terrein. Wassenaarse Slag, Landgoederenroute, en dan rijden we langs de begraafplaats in Voorburg. Hier stappen we af om het graf van Opa en Oma Helder te bezoeken. Op ditzelfde moment is Anneke ook op een begraafplaats, bij de crematie van een broer van Opa Verlinde. Vanaf Voorburg is het nog maar een klein eindje tot Delft, daar staan we rond half 6 voor een dichte deur want Anneke is nog niet terug uit Haarlem. Gelukkig vindt Wim al snel zijn eigen huissleutel in de stuurtas, en even later komt ook Anneke thuis. Door omstandigheden was deze vakantie anders-dan-anders - maar we hebben het goed gehad, en veel mooie dingen beleefd.