Familie Helder op Reis: Jaartjeweg 2006 - 2007

Van Galápagos naar de westkust van Ecuador

Zuid-Amerika, week 57: 5 - 11 augustus 2007

Deze week genoten we nog een paar extra dagen op Galápagos. Daarna vlogen we terug naar Guayaquil. Vanuit Guayaquil beginnen we volgende week de terugreis naar Nederland, maar eerst waren we nog een paar dagen aan de westkust van Ecuador. We gingen naar de ‘luxe badplaats’ Salinas, met veel hoogbouw-hotels en –appartementen langs het strand, maar in de straatjes daarachter gewoon een rustig dorpje met onverharde straten, vervallen huizen en kleine winkeltjes.

Natuurlijk gaan onze gesprekken steeds vaker over ‘straks terug in Nederland’: weer naar school, Litty naar de brugklas, sporten, aan het werk, kinderfeestjes en bruin brood met oude kaas. We hebben het ook hier in Zuid-Amerika weer heel goed gehad, veel gezien en beleefd, maar het is ook wel goed om weer naar Nederland te gaan.

Zondag 5 augustus: Puerto Ayora, wandeling naar Las Grietas

Onze allereerste middag op Galápagos waren we met een watertaxi naar een strandje gevaren, en daar op een wandelpad gekomen dat we toen niet tot het eind gevolgd hebben. Deze laatste dag op Galápagos willen we daar weer naar toe, en nu natuurlijk wél helemaal tot Las Grietas. We hebben inmiddels wat ervaring met het wandelen over lavarotsen, en ook steviger schoeisel aangetrokken.

Als we in een watertaxi stappen, zit daar ook al een van de bootsmannen in van de Monserrat II, het jacht waarmee wij vorige week ook bij Santa Cruz waren. De boot vaart dit jaar elke week hetzelfde tochtje, en ligt nu dus weer hier in de haven, terwijl de groep in het hoogland de schildpadden bezoekt. De watertaxi brengt eerst de bootsman naar de Monserrat, en dan ons naar het begin van het wandelpad.

Las GrietasWe wandelen weer eerst langs het strandje (het is nu vloed en de zon schijnt, eigenlijk een prima zwemplekje zo, maar Litty en Johan willen eerst door naar ‘het eindpunt’), langs cactussen, langs de zoutwinning en dan nog een mooi gedeelte waar we niet eerder waren. En dan zijn we bij Las Grietas, een kloof in de lava-rotsen, waar zeewater is vermengd met water uit de heuvels. Het water is heel helder, en je kunt er goed snorkelen. Wim gaat dat meteen uitproberen, en ook Litty gaat het water in. Daarbij stoot ze hard haar been aan een rots, maar later geniet ook zij van de vele vissen die hier zwemmen. Het is wel bijzonder zo snorkelen in een kloof. Eerst zijn er nog een paar anderen, later zijn wij de enigen – samen met een man die hier snorkelspullen verhuurt en nu op een groot rotsblok ligt te slapen met een stuk karton over zich heen. Bij de rotsen zijn ook wespen met lange dunne vleugels, deze wesp hoort niet echt op de Galápagos maar is in 1988 waarschijnlijk met een vrachtschip meegekomen, leest Johan in de nieuwe natuurgids die we vanochtend kochten, “je mag hem dus doodslaan”. Als we na een tijdje het wandelpad weer teruglopen richting strandje, komen ons wel heel veel mensen tegemoet – misschien doet de snorkelverhuurder toch nog goede zaken vandaag.

Het is inmiddels eb, en ook bewolkt – eerst maar brood eten en een kaartspelletje doen, voordat het weer geschikt is om te zwemmen. Net als de eerste dag ligt er ook nu een zeeleeuw onder de struiken. Aan de andere kant is een mooi zitplekje en daar ploft Wim neer. Pal in de zeeleeuwenpoep. Bah, wat een vieze troep is dat als je erin gaat zitten!

pelikaan's Middags gaat Wim snorkelen; Litty en Johan spelen met een balletje in het water. Er is een nieuwsgierige bruine pelikaan die graag mee wil doen, maar die ziet er toch te dreigend uit van dichtbij. Johan kan zich bovendien nog heel goed herinneren dat enkele jaren geleden een pelikaan bijna in zijn arm hapte bij Avifauna dus die blijft wel uit de buurt van pelikanen. Litty en Johan proberen daarom de vogel voorzichtig te verjagen. Johan ziet ook nog een rog in het water zwemmen, maar als Wim er met zijn snorkel op af gaat, is de vis verdwenen.

Terug aan wal kijken we nog wat bij de souvenirwinkeltjes: Litty zoekt nog iets van een roodvoet-Jan-van-Gent, de vogel die zij het allerleukste vond hier op de eilanden. Het valt ons op dat vrijwel alle souvenir-verkoop op de eilanden gerund wordt door hoogland-indianen, met kleding zoals we zagen rond Otavalo. Wim, Johan en Anneke kopen ook allemaal een shirt van Galápagos; Litty had eerder al een trui gekocht. De mensen van de Monserrat hadden ons goed gewaarschuwd dat er bij vertrek streng gecontroleerd wordt, en dat je niets uit de natuur mee mag nemen (geen schelpen, geen eierschalen, geen vogelveer, geen schepje zand…!), maar nu hebben we behalve alle foto’s en herinneringen ook wat tastbare souvenirs.

Maandag 6 augustus: van Galápagos terug naar Guayaquil

Als we na het ontbijt onze tassen gaan inpakken, blijkt Litty’s knuffel ‘Druppie’ spoorloos verdwenen. Eerst kijken we of het beertje niet toch al in Litty’s tas zit, of bij Johan tussen zijn kleren, en dan gaan we toch maar vragen bij de mensen van het hotel. Dat blijkt een goed idee: Druppie zat tussen de lakens, en is meegewassen in de wasmachine! Het beertje is drijfnat, maar mag nog even in de droogtrommel voordat hij weer met ons meereist.

Een taxi brengt ons naar het busstation, en daar moeten we ruim een kwartier wachten want de bus is te laat. Wim maakt zich zorgen of we de vlucht wel zullen halen, maar daar is nu toch niet veel meer aan te doen – we hadden misschien een eerdere bus kunnen nemen, maar die ging 2 uur eerder al, dat leek ons overdreven. Met de bus rijden we het traject dat we al eerder reden, dwars over het eiland naar het kanaal. Met de veerboot naar de overkant, en dan nog een klein stukje met een pendelbus. Op het vliegveld kunnen we meteen inchecken, om 11 uur zijn we alle controlepoortjes gepasseerd. We merken niets van extra bagagecontrole, zelfs de schelpen van Puerto Lopez die Johan nog in zijn tas heeft zitten, mogen gewoon mee.

vliegtuigtrapOm 5 voor 12 (5 minuten te vroeg!) stijgen we op. Nog een laatste blik op de Galápagos-eilanden, en dan zijn we boven de wolken. In het vliegtuig krijgen we een lunch; voor Litty en Johan is er nota bene een ‘kindermenu’ met kipnuggets, patatjes, yoghurtdrank en een cakeje!

In Guayaquil komt Litty’s tas als allereerste op de bagageband, maar Johans tas komt maar niet, en is er nog steeds niet als de band wordt stilgezet. Help, daar zitten onder andere Johans knuffels in!

Eerst vertellen ze dat de tas met een volgend vliegtuig meekomt, en over een uur zal aankomen. Maar na een uur is er wel een volgende vlucht, maar nog steeds geen tas van Johan. Weer wordt er heen en weer gebeld, en dan blijkt dat de tas is doorgevlogen naar Quito! Het zal nog wel een paar uur duren voordat de tas in Guayaquil terug is. Gelukkig hoeven wij daar niet op te wachten, de tas zal naar ons hotel worden gebracht (tenminste, we hopen maar dat we dit goed begrepen hebben).

Met een taxi gaan we naar het hotel waar we al eerder waren. Nu hebben we een vierpersoonskamer, en geen ontbijt inclusief – kunnen we zelf onze broodjes en beleg regelen. Wim en Anneke lopen even een rondje op zoek naar een winkel die ‘lege’ dvd’s verkoopt (om foto’s op te zetten), en om wat boodschappen te doen; Litty en Johan blijven liever in het hotel. Later gaan we samen de straat op om te eten – bij een klein restaurantje dat broodjes vlees en vis verkoopt in combinatie met een soort milkshake van vruchtenyoghurt, erg lekker. Als we teruglopen naar ons hotel, zien we daar net een blauwe plunjebaal naar binnen gaan… Johans tas is terecht! Geweldig, de meneer van de bagageband is de tas zelf komen brengen, hij heeft zijn identiteitspasje van het vliegveld nog aan een ketting om zijn nek. De knuffels hebben elkaar nog wel heel wat te vertellen over hun avonturen van vandaag!

taartversieringDinsdag 7 augustus: Guayaquil, Botanische Tuin

Voor vandaag plannen we een eenvoudig bezoekje aan de botanische tuin van Guayaquil. Tenminste, dat dachten we maar de botanische tuin blijkt veel verder weg te zijn dan we dachten – geen wonder dat een taxi eerst 12 dollar moest kosten, en later nog altijd 5 dollar. Het is een eind voorbij het vliegveld, op een heuvel. Het is mooi onderhouden, we zien ook veel tuinmannen aan het werk, we snappen niet voor wie want lange tijd zijn wij de enige bezoekers. Het is niet heel groot of super bijzonder, maar gewoon wel mooi, met orchideeën, een mirador, cactussen, fruitbomen, palmen en een vlinderkas (met slechts enkele vlinders). In een zaaltje dat voor lezingen gebruikt wordt, zijn ook enkele vitrinekasten met insecten en vlinders. Aan de hand hangen vlinderkasten die letters vormen. Elke letter is samengesteld uit vlinders van een bepaalde soort. Samen vormen ze de zin Jardin Botanico Guayacil.

Johan op touwbrugDan is er nog een recreatie-deel met enkele touwbruggen. Wim probeert er eerst eentje, en dan wil Johan ook. Daarvoor moet je eerst in een boom klimmen, dat vindt Johan nog het allerengst – als hij eenmaal op het touw staat, loopt hij rustig hoog boven de grond zo’n 15 meter naar de overkant, dit kan hij best! Hier zijn ook nog wat kooitjes met vogels en een aapje.

Terug naar de stad gaan we met een gewone bus – daarvoor moeten we eerst vanaf de heuvel een kwartiertje terug lopen naar een grote autoweg. We rijden niet in één keer terug naar het centrum, maar stoppen bij een groot modern winkelcentrum, Mall del Sol. Ongelooflijk, dat dit ook bestaat in Ecuador, allerlei winkels met kleding, boeken, feestartikelen, huisraad en snoep. Het geeft het gevoel in Singapore te zijn, alleen zijn hier veel minder (lees: geen) echte elektronicawinkels. Op dat gebied loopt Zuid-Amerika echt jaren achter op Europa, laat staan op Singapore.

In het winkelcentrum is ook een food court, waar we, net als in Azië, elk met wat geld in de hand de stalletjes aflopen om eten te bestellen.

Na het winkelen gaan we weer verder met een volgende stadsbus, tot ons hotel. Nog tijd om even te internetten, en dan eten we als avondeten brood in het hotel. ’s Avonds maakt Wim een kopie van de Galápagos-foto’s op enkele nieuw-gekochte dvd’s, en daarmee vult Anneke later een postpakketje.

Woensdag 8 augustus: busreis van Guayaquil naar Salinas

Na het ontbijt pakken we onze spullen in: vanuit Guayaquil gaan we een paar dagen naar Salinas, aan de westkust van Ecuador. Johan stopt zijn zwemspullen, wat schoon ondergoed en een tandenborstel in zijn dagrugzakje – klaar, de rest van de spullen blijft in Guayaquil. De anderen hebben iets meer tijd nodig, dan gaan we met een taxi naar het busstation. We wisten dat het groot zou zijn, maar het is echt gigantisch. Het is wel duidelijk ingedeeld, we vinden snel het juiste loket voor onze kaartjes, en kunnen dan ook direct doorlopen en instappen – dat gaat wel heel flitsend.

mini-tafelbiljartHet is een redelijk goede bus, en onderweg wordt een film gedraaid. Eerst rijden we een hele tijd langs de stadsrand van Guayaquil, deels sloppen maar deels ook aardige buitenwijken of zelfs luxe wooncomplexen. Buiten de stad zien we rijstvelden. Het grootste deel van deze route reden we ook al met het Familieavontuur door Ecuador, op weg naar Puerto Lopez. Maar in Salinas waren we nog niet, dat ligt aan de punt van een schiereiland. Er is een grote boulevard met veel hotels. Daar kijken we eerst, maar we kiezen een hotel in een straatje achter de boulevard, 100 meter lopen van zee (“zó ver!!! Mag ik met een taxi naar het strand?”). Hier hebben we bij de kamer ook een grote hal met aanrechtje, eettafel en koelkast. Handdoeken en wc-papier hebben we zelf bij ons; onze lakenzak niet maar gelukkig zijn er wel lakens voor op de bedden. Wij drinken buiten Europa nooit water uit de kraan maar gebruiken het wel om te koken. Hier heeft zelfs gekookt water uit de kraan een vreemd smaakje, dus gebruiken we hier ook maar flessenwater om thee en koffie te zetten. De kinderen vermaken zich met het "tafelbiljart"dat ze gisteren gekocht hebben.

’s Middags gaan we naar het strand, en lopen we een stukje langs de boulevard. Veel Ecuadoriaanse families, die hier een appartement gehuurd hebben, en bijna net zoveel handelaars: wil je een strandstoel huren? Op de foto? Een waterfiets, kano of jetski? Een zonnebril kopen, een tasje of een ketting? Een ‘coco helado’ dan, een ‘empanada’, kauwgom of een suikerspin? Anneke ontdekt een supermarkt, en later vinden we een restaurant waar ze behalve allerlei visgerechten (ceviche, of gepaneerde garnalen) ook vlees op het menu hebben – daar kunnen we allemaal lekker eten.

Donderdag 9 augustus: Salinas, musea langs het strand

Het reisverslag van vandaag is geschreven door Litty

baar uit zilvervlootWe hebben bedacht om vandaag naar twee musea te gaan. Eerst naar Museo Naval y Archeológico en dan naar Museo de Ballenas, het walvissenmuseum. Als we in het eerste museum aankomen zien we dat het nog niet echt open is, er zijn nog dingen die ze moeten uitpakken. We krijgen een gids die probeert Engels te spreken, maar het gaat erg moeizaam. We zien wat potjes en vaasjes in verschillende vormen, vishaakjes, sieraden, munten,… [Ook zien we een model van een vlot van balsa-hout waarmee ze vroeger tot Mexico gingen om handel te drijven, en een oud anker. En er ligt ook een baar puur zilver uit een vergaan schip. Dit schip maakte deel uit van een echte zilvervloot alleen wel een andere dan die van Piet Hein.]

Dan gaan we naar het walvissenmuseum, maar het blijkt dat dat niet open is. We moeten over anderhalf uur terugkomen. Dan gaan we nog maar even naar het strand. Pa en ma gaan ”even naar het hotel” [om lunchspullen te halen] maar het duurt superlangLitty met vlechtjes.

Als ze eindelijk terugkomen weten Johan en ik al van alle leuke dingen wat het kost (banaan: twee dollar maar kan ook goedkoper, jetski: vijftien per half uur, rieten tasje: twee dollar, draadjes voor in je haar: twee dollar, appels met een rood suikerlaagje erop: vijftig cent…) maar we hadden geen geld en dus niks gekocht. We mogen voor een dollar iets kopen. De appels en suikerspinnen kosten vijftig cent, Johan en ik kopen allebei een appel en een suikerspin. We krijgen er nog een suikerspin bij. Die geven we aan papa. Een tijd later gaan we middageten op het strand.

Pa en ma gaan nog even naar het hotel [om het beleg en zo terug te brengen] en wij gaan over het strand lopen, nu mét geld. Ik kijk naar wat draadjes voor in mijn haar en dan in een boekje met voorbeelden. Ik zie een foto van iemand met allemaal vlechtjes die er wel mooi uitzien. Die laat ik in mijn haar zetten. Johan gaat snel terug om pa en ma te zoeken die hij gelukkig snel vindt. Dan kunnen die ook nog zien hoe ze alle vlechtjes erin zetten. Het wordt heel mooi! [Anneke telt 42 (!) vlechtjes in Litty’s haar!]walvisbot

We gaan maar weer eens terug naar het walvissenmuseum. We krijgen Nederlandse uitleg over allerlei soorten walvissen, dolfijnen, potvissen, orka’s… erg leuk! Er staat een groot skelet van een bultrugwalvis en er liggen babydiertjes in kisten. [Litty mag ook het staartgedeelte van de bultrug vasthouden. Wat een grote dieren zijn dat toch. En dan te bedenken dat we ze in Puerto Lopez hebben zien springen uit het water.]

We lopen langs het strand terug en vinden veel schelpen. We gaan gelijk eten, als we terug in het hotel zijn schrijf ik dit stukje.

Vrijdag 10 augustus: Salinas, AquAdventure en vogeltocht

In 1809 begon op 10 augustus de onafhankelijkheidsstrijd van Ecuador, als reactie op gebeurtenissen in Europa waar Napoleon Spanje veroverde. Nu is 10 augustus een nationale feestdag, Onafhankelijkheidsdag. Voor veel mensen een vrije dag, en dus veel extra strandgangers in Salinas. De winkels en restaurantjes hier zijn trouwens wel gewoon open, die doen natuurlijk goede zaken vandaag. Iedereen boft, want het is prima strandweer.

glijbanenVanochtend gaan Wim, Litty en Johan naar AquAdventure, een groot glijbanen-zwembad aan het eind van de boulevard. Er is een supersteile, er zijn een paar gewoon steile (die wel extra spannend worden als je er op een opblaasband vanaf gaat…), en je kunt ook rustig in een band op een soort wildwaterbaan dobberen. Anneke had er niet zo’n zin in, maar “Het is superleuk!”, vinden de kinderen na afloop!

Voor ’s middags hebben we een vogelobservatietocht afgesproken door een zoutwinningsgebied bij Salinas. De Nederlandse meneer van het walvissenmuseum gaat mee als gids; eigenlijk is het namelijk een vogelaar. We gaan met een busje, naar de andere kant van de landtong waar Salinas op ligt. Hier is de zee veel woester, met hele hoge golven, veel te gevaarlijk om te zwemmen maar wel een mooi gezicht. Langs het strand zien we ook een paar dode schildpadden, die blijven hier gewoon op het strand liggen. We gaan het terrein op van Equasal, een groot zoutwinningsgebied waar zout zeewater in verschillende bekkens verdampt, totdat de zoutkorrels kristalliseren. Eigenlijk net zoiets als de Inka-zoutterrassen in de Heilige Vallei, maar veel grootschaliger. We rijden over dijkjes tussen de zoutwater bekkens door, een heel rustig ongestoord gebied, waar ruim honderd soorten vogels voorkomen. Vandaag wordt er niet gewerkt, en zijn wij zo’n beetje de enigen op het terrein.

We zien heel veel vogels, veel verschillende soorten maar van sommige soorten ook grote aantallen. Strandlopers, sternen, gigantische groepen franjepoten (hadden wij nog nooit van gehoord), meeuwen, aalscholvers, een groep flamingo’s, Peruaanse pelikanen en nog veel meer! Onze gids heeft een verrekijker en een telescoop meegenomen, en wijst ons op allerlei details om de vogels te herkennen. En hoewel wij (na Manu en Galápagos) inmiddels heel wat vogelnamen kennen in het Engels, is het toch wel heel fijn dat we nu een Nederlandse gids hebben! Zie ook het infostukje over de vogels die we gezien hebben.

zoutbergEerst is het heerlijk zonnig, mooi foto-weer. Als de zon ondergaat is het nog steeds mooi foto-weer: de ondergaande zon geeft een schitterende rode glans op de opdrogende zoutkorrels. Bij de ingang van het terrein zijn enkele hoge zoutbergen, het lijkt wel sneeuw: “Chimborazo’s”, noemt Johan dit. Daar moeten we natuurlijk bij op de foto.

Terug in Salinas gaan we naar een parillade-restaurant, waar ook veel Ecuadoriaanse families zitten te eten aan het eind van hun dagje strand. Aan de ene kant is een barbecue waar allerlei dingen geroosterd worden, maar je moet eerst aan de andere kant je bestelling opgeven vanaf een menukaart en betalen, je kunt dus niet zomaar iets aanwijzen dat er lekker uitziet. Op goed geluk bestellen we een paar dingen, en van de lekkerste gerechten bestellen we later een extra portie. Een mooie dag zo!

Zaterdag 11 augustus: Salinas strand en busreis naar Guayaquil

Het reisverslag van vandaag is geschreven door Johan.

banaanWe gaan vandaag terug naar Guayaquil, we blijven wel tot twee uur in Salinas. We lopen eerst over het strand [Johan speelt met een opblaasbal, maar het is eb en als de bal door de wind het water wordt ingeblazen, drijft de bal al snel zo’n 10 meter uit de kust. Wim gaat er in zijn zwembroek gauw achterna om de bal weer terug te halen], we gaan naar een strand aan de andere kant van de pier. Daar zijn geen bananen, dus lopen we weer terug naar het strand voor het hotel. [De banaan die we zoeken is een grote gele opblaasbanaan, die voortgetrokken wordt door een snel motorbootje, en waar je met wel 8 man op kunt zitten. Bij het strand van Cha-Am in Thailand zijn we ook op zo’n banaan geweest.] Daar zijn wel bananen, we onderhandelen over de prijs en gaan erop zitten. Dan blijkt dat mama met het bootje mee mag, (die wil niet nat worden, stel je voor). we gaan steeds harder, en gaan rondom de pier. Als we aan de andere kant van de pier zijn maken we met een noodvaart een veel te scherpe bocht, we liggen er alledrie af. We gaan weer op topsnelheid naar het strand, en een stukje ervoor maken we weer een veel te scherpe bocht. Nu zwemmen we naar het strand en trekken druipend de zwemvesten uit. We gaan nog even op het strand en in het water spelen, dan koopt litty een tasje en gaan we terug naar het hotel.

We drinken koffie en pakken de tassen in, terug naar Guayaquil. In de bus draaien ze dit keer geen film en vermaken we ons met de “compre amigo”-kinderen en –volwassenen [jong en oud probeert ons van alles te verkopen in de bus, “Koop van mij, vriend!”, roepen ze als ze hun koeken, snoepjes of cocosdrankjes aanbieden.]. We komen aan op het veel te grote busstation van Guayaquil, en nemen een taxi naar het hotel. We komen rond vier uur aan en gaan nog naar een speelgoedzaak, die is niet zo leuk dus gaan we vroeg eten en stukjes schrijven.