Overnachten in Thailand

geschreven door Anneke

Tijdens onze reis door Thailand hebben wij op veel verschillende plaatsen overnacht. De ene keer in een ‘hok’, de ander keer in een luxe resort.

Er zijn wel wat algemene punten te noemen:

• De naamgeving ‘guesthouse’, ‘hotel’ of ‘resort’ lijkt vrij willekeurig. Een resort bestaat soms uit vier simpele hutjes zonder voorzieningen, een guesthouse kan bestaan uit goede huisjes in een mooie tuin, en hotels heb je in alle soorten en maten.
• Een Engelstalig bord zegt ook al niets over de kwaliteit. We zagen een reclamebord voor een ‘bankaloo’,  en hotels met alleen een Thais opschrift. Gelukkig konden de kinderen al vrij snel de tekencombinatie voor ‘hotel’ herkennen.
• “Hoe luxer het hotel, hoe harder het matras” – deze stelregel leek later toch niet te kloppen, maar in de beste hotels hebben we soms heel hard geslapen (“op een plank”, zeggen Litty en Johan dan)
• De kustroute van Phuket naar Bangkok kwam langs een aantal luxere strandaccommodaties; in het noorden en centraal Thailand slapen we in steden of hotels langs de doorgaande weg – daar is het vaak veel eenvoudiger.
• Er zijn resorts en resorts. Litty maakt onderscheid tussen resorts voor Thai-Thai-poppen, en resorts die gericht zijn op westerse toeristen, en heeft duidelijk voorkeur voor de tweede categorie. Resorts van een Europeaan die met een Thaise vrouw getrouwd is, zijn meestal wel goed: niet alleen rijst op het menu, en begrip voor dingen waar een (westerse) toerist behoefte aan heeft.
• Veel hotels zijn herkenbaar aan een bord met opschrift “24”. De kamers in zo’n hotel worden ook per uur verhuurd. In films is zo’n hotel vaak lokatie voor obscure praktijken, maar wij hebben enkele malen zonder problemen in zo’n 24-uurs hotel geslapen.
• De eenvoudigste kamers zijn “een hok”: kale muren, kale vloer, een bed en een nachtkastje. Het bed is niet opgemaakt; alleen een onderlaken en kussen met sloop (wij hebben niet voor niets zelf een lakenzak bij ons). Soms is er een deken, die qua materiaal nog het meest lijkt op een badlaken. Zelfs in zo’n hok is er meestal wel televisie – tv kijken lijkt voor een Thai een eerste levensbehoefte.
• Het ontwerp van de badkamers lijkt ontleend aan de traditionele waterton waaruit je bakjes water schept om te douchen of om de wc door te trekken – douche en wc bevinden zich vlak bij elkaar in één ruimte. Als je gaat douchen, spetter je dus het toilet (en wc-papier) drijfnat, en na afloop staat de vloer blank.
• Een enkel groot hotel heeft een boiler of geiser, dan is er ook bij de wastafel warm water. Gebruikelijker is een elektrische waterwarmer in de douche (of alleen koud water natuurlijk). We hebben heel wat verschillende modellen gezien, het is steeds weer even zoeken welke knopjes je moet gebruiken om het water op de gewenste temperatuur te krijgen.
• Wc-papier is duidelijk ook geen Thaise uitvinding. Soms moeten we er apart om vragen, soms hoort het er echt niet bij (“sorry, no have”, zeggen ze dan), soms staat er alleen bij het bed een rol in een wc-rol-houder, als een soort tissues. Die houder verplaatsen wij dan bij aankomst natuurlijk direct naar de wc, maar zodra de schoonmakers dat zien zetten ze de rol gauw weer op zijn plaats in de kamer – die hoort natuurlijk niet in de badkamer!
• Eten en drinken doet een Thai de hele dag door, en dat koopt hij buiten op straat. Zelfs in een eenvoudige Nederlandse trekkershut is een aanrechtje met kraan, maar dat hebben wij ook in de luxere Thaise bungalows nergens gezien. Dus vullen we onze waterkoker bij de wastafel, en zoeken dan een geschikt stopcontact. Want in tegenstelling tot de Thai zorgen wij wél graag zelf voor ons eten en drinken!

 Al met al vinden wij het een van de aantrekkelijke punten van een fietstrektocht, dat je van tevoren niet weet waar je ’s avonds zult slapen. Want zelfs al heb je een beschrijving gelezen en een reservering gemaakt, het pakt vaak toch anders uit dan verwacht. En natuurlijk hebben wij wel eens gemopperd, maar echt slecht hebben we het nergens gehad.