Met Reitsma naar Rome

geschreven door Wim

Wij volgen de fietsroute van Reitsma naar Rome. Die is beschreven in drie delen met op sommige plekken een variant. Het fietsen volgens een boekje maakt het leven een stuk makkelijker dan het uitzetten van een eigen route.

Wat vind je van de route is een vraag die ons vaak gesteld wordt. Mooi zeggen wij dan. En dat is ook zo. Natuurlijk zijn er dingen die wij anders zouden willen. Soms zijn wij afgeweken van de route. Bijvoorbeeld om het Gardameer en Venetië te combineren. De etappeindeling van Reitsma liep meestal niet parallel met die van ons. Wij rijden gemiddeld ongeveer 50 km terwijl de etappes van Reitsma zo'n 80 km zijn. Gelukkig zijn ook overnachtingsplaatsen en bezienswaardigheden tussen de etappepunten vermeld.

Wat we minder vinden aan de route is het feit dat in onze ogen er soms wat onnodig wordt afgeweken van bestaande fietsroutes. Een paadje eerder naar linkse of rechts, zoals Reitsma aangeeft, is dan misschien wel mooier of rustiger, maar het volgen van bordjes van een bestaande route maakt het rijden wel makkelijker.

Wij hebben de route gereden met een GPS. Die meet nauwkeurig de daadwerkelijk afgelegde afstand. Dat is meestal zo'n 5 procent meer dan de afstanden die in het routeboekje staan. Dat komt natuurlijk ook doordat je wel eens omrijdt voor een winkeltje of een pauzeplek.

Wij waarderen de uitgebreide toeristische informatie onderweg zeer. Voor ons is de fiets een vervoermiddel maar we willen onderweg genieten van wat we zien. Op onze etappepunten en tijdens pauzedagen willen we ook wat doen. Bijvoorbeeld een stad bezoeken, een bergwandeling, een kanotocht of gewoon zwemmen en luieren op en mooie plek. Naast Reitsma heb je geen andere gidsen nodig om die leuke dingen te ontdekken. Wij lijken daarin te verschillen van veel andere Reistma-fietsers die we onderweg tegenkomen. Die hebben vaak alleen oog voor het routedeel, en rijden zonder uitzondering veel sneller dan wij. Sommigen vatten de route op als een prestatietocht. Soms vinden ze de etappes van Reitsma aan de korte kant. Zij doen er dan anderhalf op een dag. Als ze de route even niet kunnen vinden tref je ze op de grote weg aan. Dat schiet tenminste lekker op. De kinderen zeggen soms spottend dat ze alleen maar het asfalt onderweg zien. Maar niet iedereen heeft natuurlijk gelegenheid om drie maanden onderweg te zijn zoals wij. Voor Rome hebben wij bijna een week uitgetrokken en nog wat extra gidsen gebruikt want daarvan geeft Reitsma geen toeristische informatie.

Wat ons opviel is dat we vanaf eind augustus geen fietsers meer op de route tegenkwamen. Dat is erg jammer want in september en begin oktober is het weer in Italië prachtig. Misschien komt het doordat Reitsma de variant die wijdoor Italië rijden de "lichte route" heeft genoemd. Dat is een psychologische blunder. Welke prestatiefietser (zie boven) wil er nu een lichte route rijden? Bovendien is de route verre van licht. De stukken door Toscane en Umbrië zijn qua zwaarte te vergelijken met de Alpen-etappes. Wij noemen het dus liever de "Adriatische variant".

Wij vonden de tocht als geheel erg geslaagd en raden iedereen aan om deze route te doen. Ook met kinderen is de route goed te doen. Als je in de schoolvakantie in de zomer een keuze moet maken voor een deel van de route is het stuk tussen Rijn en Donau leuk, hoewel het stuk door de Schwäbische Alb pittig is. Het deel door Südtirol verdient nog meer aanbeveling. Veel variatie, mooie bergen en uitstekende fietspaden en vanaf de Reschenpas tot het Gardameer bijna alleen maar dalen of vlak.