Am Rhein so schön

Europa, week 3: 23 – 29 juli 2006

Vanaf Koblenz volgden we een week min of meer de Rijn. Er zijn hier veel fietsroutes, en we komen veel andere trekkers tegen op de fiets.

Wij raken steeds verder weg van huis, maar in de tent klinkt af en toe een oproep “Miss Low, Titanic Airlines, balie alstublieft” of "Passengers from Benidorm, exit four please. Passengers from Benidorm to the customs, please", de naam Klaas leidt tot reactie “nooit van gehoord helaas” en ook andere delen van Litty’s afscheidmusical van groep 8 worden nog regelmatig ten gehore gebracht.

Zondag 23 juli: Ruhetag in Koblenz

Johan gaat met Achim en Wim mee om verse broodjes te halen. Ontbijt op het balkon, met uitzicht op de Rijn en vogeltjes in de bomen, onder andere een groene vink. We zijn hier bij kilometerbord 590 van de Rijn (geteld vanaf Schaffhausen) – we moeten oom Reinder maar eens vragen bij welk kilometerbord hij woont in Arnhem. De kinderen verbazen zich over een pak Venz melkhagelslag: Schokolade Streusel NEU!! Met uitleg hoe je het pak moet openen om te kunnen strooien – wat strooibeleg betreft loopt Duitsland toch echt achter op Nederland. De flessen vruchtensap worden ook goed bestudeerd, “naturtrüb” staat er op, dat klinkt als natuurtroep, maar gelukkig is het erg lekker.

We wandelen langs de Rijnpromenade. Bij Weindorf bekijken we even de feestzaal waar Litty (bij de bruiloft van Achim en Carmen) haar eerste verjaardag vierde. Over de brug, waar vele hoogtes Wasserstand zijn aangegeven (Achim tilt Johan hoog op de schouders om de hoogste stand te wijzen; het lijkt oom Reinder wel!) naar vesting Ehrenbreitstein. Op een heuvel, precies bij de plek waar de Moezel in de Rijn stroomt. In de 10e eeuw was hier al een vesting, maar wat je nu ziet is gebouwd vanaf 1815. Een Pruisische vesting die door 1200 soldaten verdedigd kon worden. Binnen de muren lijkt het wel een doolhof, Johan probeert zich voor te stellen hoe hier de soldaten liepen om de vesting te verdedigen. Er is ook een demonstratie van allerlei wapens, maar de uitleg in het Duits is voor de kinderen wel lang.

Vanaf de vesting dalen we af naar Deutsches Eck, waar drakenbootraces bezig zijn. We blijven niet lang kijken, maar gaan een ijsje eten op een terras. Daarna naar ‘huis’ om mailtjes te lezen en de website bij te werken. Litty mailt trots dat haar kilometerteller al ruim boven 500 staat!

Maandag 24 juli: van Koblenz naar St Goar, 45,3 km gefietst

Afscheid van Achim en Carmen – Auf Wiedersehen!

Een mooi stuk Rijn-route, “Warum ist es am Rhein so schön?”, zingt Wim. Wij fietsen min of meer vlak, op de heuvels rondom zien we vele mooie burchten, bijvoorbeeld Stolzenfels. Op de heuvels zijn er wijngaarden; in de dorpjes prachtige vakwerkhuizen.

In Boppard doen Wim en Johan boodschappen voor de lunch, ondertussen maakt Johan ‘als een kleine zakjapanner’ vele foto’s om Anneke en Litty de leukste dingen van het stadje te laten zien.

Grote delen fietsen we langs een muurtje (van de dijk waar de spoorlijn over loopt), daar zien we hagedisjes. Ook kruipt er een hazelworm op het pad (heet een worm, lijkt een slang maar is een hagedis). We zijn al vroeg op de camping. De schommel in het speeltuintje (in de schaduw) is een fijn lees-plekje. Wim en Anneke doen samen boodschappen in het dorp, en kopen voor bij het eten een fles witte wijn hier uit de streek en een fles wit druivensap.

Dinsdag 25 juli: St Goar

Na het bezoek aan Koblenz is de vlucht terug vanuit Rome de enige ‘afspraak’ die we hebben – nu hoeft er niets, en is het ontbijt een mooie gelegenheid om te kijken welke verrassing we hebben meegekregen van Anda en Reinder. Dat blijken de spelregels voor een GGVSPRQ, een grote gevonden voorwerpen spaarpunten reisquiz. Met allerlei dingen die we onderweg tegen kunnen komen, kunnen we punten verdienen. Bijvoorbeeld een plaatsnaambord met alle letters van de naam Helder, of een eekhoorn in de tent, of Anneke zwemmend in de Tiber. Wat een geweldig leuk idee!!! De eerste punten zijn snel binnen: voor een foto van een winkel vol koekoeksklokken, en de verzameling kroonkurken (Achim had voor Johan een bierpul vol gespaard!).

Via een wandelpad over een heuvel lopen we naar de kasteelruïne Rheinfels. Langs het pad vinden we vuursteen - als je twee stukjes tegen elkaar aanslaat, ruik je vuur, als bij een lucifer. Rheinfels is echt een oud kasteel, gebouwd in 1245, om de tolheffing op de Rijn te beschermen. Er zijn spannende gangen en sluiproutes (zaklantaarns mee!), dit is reuze leuk! In een klein museumpje zijn ook miniatuur militairen uit verschillende tijdvakken: Romeinen, ridders, Pruisen.

Aan de overkant van de Rijn zien we burchten Kat en Muis – dan hernoemt Johan het rijtje burchten aan ‘onze’ kant tot Kaasblokje, Muis, Kat, Hond en Hondenvanger.

’s Middags gaan Anneke en Litty naar het Poppen- en berenmuseum, drie verdiepingen vol. Als herinnering koopt Litty een nieuw knuffelbeertje. Voor Johan vinden we een T-shirt van het WK-voetbal. Wim en Johan gaan naar een zwembad op een andere heuvel. Ze doen een wedstrijdje, maar voortaan krijgt Johan geen baantje voorsprong meer van zijn vader, want hij wint!

Woensdag 26 juli: van St Goar naar Mainz, 69,8 km gefietst

Het brood dat Anneke gisteren uitkoos bij de bakker blijkt niet voor niets Lorelei te heten – het is zo hard als een rots (Saksisch hakblok, noemt Wim het naar een ander keihard brood dat we in Saksen tijdens de Jutlandroute in 2003 kochten), maar wel lekker (vindt Anneke tenminste – de kinderen genieten meer van de witte broodjes in de vorm van een muis). Vandaag fietsen we langs de Lorelei, een nauw stukje Rijn. Eigenlijk is even verderop bij Bingen nog veel beter te zien dat de Rijn hier veel bochten maakt en soms ondiep is of dat er rotsen in het water staan.

Leuke stadjes Oberwesel en Bacharach (met stukken oude stadsmuur en torens), en burchten op de heuvels. Na Bingen wordt het Rijndal weer veel breder, we rijden door gebied met fruitbomen.

Bij Ingelheim wijken we af van Reitsma's route omdat we graag naar Mainz willen om het Gutenberg museum te zien. De camping ligt aan de Rijn maar om er te komen moeten we heel wat fietsbruggetjes over spoorlijnen en de snelweg over. De slingerhekjes die daar staan leveren wel wat moeite op. Op het trekkersveld op camping in Mainz staan heel wat fietsers. Het restaurant van de camping heet Domblick – geen uitnodigende naam, maar het uitzicht op de Dom aan de overkant van de Rijn is wel heel mooi. De camping zelf ligt op een eilandje, op de plek waar de Main in de Rijn stroomt. Dit eilandje is het enige stukje Mainz aan deze kant van de rivier. Het wordt omringd door Wiesbaden. Hier liggen

Donderdag 27 juli: Mainz

Stadsbezoek: in de uitverkoop voor Litty een nieuwe bikini en shirtje gekocht, in een boekwinkel een Micky Maus-tijdschrift (die betaalt Anneke, want het is ‘lesmateriaal’ om Duits te oefenen), lekkere broodjes bij een bakker en dan naar het Gutenbergmuseum. Zie info boekdrukkunst. Demonstratie van het gieten van een letter en het drukken van een bladzij. In een werkplaats bij het museum mogen Litty en Johan allebei ook zelf een bijbelbladzij drukken – zwaar werk!

Opeens een regenbui, maar wij doen nog wat boodschappen en rijden dan droog terug naar de camping.

Vrijdag 28 juli: van Mainz naar Zwingenberg, 68,5 km gefietst

Vanaf ons eilandje tussen Main en Rijn fietsen we door natuurontwikkelingsgebied, over dijkjes en langs gemalen. Net als in Nederland krijgt ook in Duitsland de rivier meer ruimte. Moeilijk voor te stellen dat grote delen van de route die we tot nu toe fietsten in de winter vaak onder water staan.

We eten ons brood bij een mooie oude poort in Lorsch uit de 8e eeuw.

Zwempauze bij een strandje aan de Rijn. Het water is erg warm. Af en toe grote golven van een passerend vrachtschip,

We rijden naar de jeugdherberg van Zwingenberg, hoog op een berg boven het stadje. Anneke en Litty gaan het laatste stukje lopen, ook Wim stapt af maar Johan fietst zo hard door dat hij zelfs de jeugdherberg voorbijrijdt! ’s Avonds weer een flinke regenbui.

Zaterdag 29 juli: van Zwingenberg naar Hemsbach, 26,6 km gefietst

We overwegen een extra dagje in de jeugdherberg, maar gaan toch een stukje verder fietsen richting Heidelberg. In het routeboekje wordt een park genoemd in een luchtkuuroord, daar willen we eerst naar toe. Het blijkt op een (flinke) heuvel, en eigenlijk niet echt heel bijzonder, maar wel een mooi pauzeplekje. Daarna fietsen we een stuk door open land (met tegenwind). Het is weer warm en zonnig. We besluiten te stoppen in Hemsbach, op een camping bij een zwemmeertje, om vandaar met de trein Heidelberg te bezoeken.