Van Chiang Rai naar Houay Xai in Laos

Zondag 24 december 2006

Na het ontbijt gaan we met een busje van het hotel naar Chiang Rai International Airport. Om 10 uur landt daar een vliegtuig vanuit Bangkok, met de andere deelnemers aan het Familieavontuur naar Laos. De kinderen staan gespannen en vol ongeduld te wachten bij de poort Domestic Arrival maar zien nergens Europese kinderen komen. Aan het bordje Welcome Sawadee herkennen we de chauffeur die de groep staat op te wachten, en zo vinden we ook reisleidster Dilek. Zij vertelt dat de andere gezinnen via de poort International Arrival komen. Zij hebben dan al een lange reis achter de rug.

Na een kort kennismakingsrondje gaan we verder. Eerst in twee busjes naar Chiang Khong, een plaatsje aan de Mekong-rivier. Daar is een grensovergang naar Laos. Het is 2 uur rijden, we zijn blij als we weer buiten staan. Bij een restaurantje aan de rivier stoppen we voor wat eten en drinken, daarna halen we een ‘vertrekstempel’ bij de Thaise douanepost. Voor 5 baht per persoon hebben we toestemming om het land te verlaten. Aan de rivier staat een toegangspoort: “Gate to Indo-China”: samen met Vietnam en Cambodja vormde Laos de Franse kolonie Indo-China. Met kleine bootjes varen we naar de overkant. Daar moeten we per persoon twee formulieren invullen (een voor visum-aanvraag en een voor immigratie), een hoop geld betalen en dan mogen we Laos in. De kinderen verbazen zich over de grote hoeveelheid stempels die in elk paspoort gezet worden. De douanebeambten hebben het maar druk met ons, maar zijn ook wel zo aardig om Litty een extra stempel op haar hand te geven.

Vanaf de kade in Ban Houay Xai gaan we lopend naar ons guesthouse. De bagage wordt op een auto geladen; daar hebben we geen omkijken naar. Tijdens het wandelingetje door het dorp merken we de Franse invloeden: het verkeer rijdt rechts, in een winkeltje wordt stokbrood verkocht en er wordt jeu de boules gespeeld. Naast alle stalletjes langs de weg is er ook een soort kermisattractie: met drie dartspijltjes mag je gooien op een groot bord met zo’n 40 ballonnen; als je 3 ballonnen stuk gooit, heb je een flesje drinken gewonnen. Wij hebben er niet zo’n vertrouwen in dat dit kan, maar anderen uit de groep wagen een worp. Uiteindelijk hebben ze met 2 raak een troostprijs verdiend.

Het guesthouse bestaat uit enkele bungalows in traditionele stijl. We zetten de spullen in de kamer. Terwijl de anderen een uurtje bijkomen van de lange reis, wandelen we nog even terug door het dorp tot een tempel vlak bij de kade. Santiago is onvermoeibaar en gaat met ons mee. De tempel hadden we vanuit Thailand al zien liggen, hoog op een heuvel – met een mooie trap klimmen we ernaartoe.

Voor etenstijd krijgen we in het guesthouse eerst wat algemene informatie over de reis, ook is er dan gelegenheid om wat beter kennis te maken met elkaar. Daarna gaan we eten, in een restaurant aan de Mekong-rivier.

Het is kerstavond: op onze kamer steken we kaarsjes aan (van de felicitaties voor de Thaise koning op 5 december) en lezen we het Kerstverhaal.