Familie Helder op Reis: Jaartjeweg 2006 - 2007
Eigenlijk stond er voor vandaag weer een busreis op het programma, maar je kunt de reis ook gedeeltelijk per kayak doen, en dat heeft Dilek nu voor ons geregeld. Zo wordt het toch weer een dagje avontuur in plaats van in de bus zitten, joepie!
Om kwart over 9 verzamelen we met alle bagage bij twee open trucks. Helaas kunnen we niet direct in Vang Vieng opstappen, maar moeten we eerst ruim een uur rijden. Maar in zo’n open truck rijdt het veel prettiger dan in de bus, de wind blaast om je hoofd en dan is het zelfs een beetje fris. Litty had dat voorzien, en is zo slim geweest om haar trui bij de hand te houden.
Bij de rivier Nam Lik krijgen we eerst kano-instructie, en dan mogen we instappen. Wim en Johan gaan samen, Litty gaat met Dilek, en Anneke met een van de begeleiders.
Het begint al direct met wat stroomversnellingen, dat is al best spannend. Dan komen we bij een punt waar we eerst allemaal moeten uitstappen om vanaf de kant het vervolg van de route te bekijken: het water stort witschuimend tussen een aantal grote rotsblokken door naar beneden. Kun je daar kayakken? Het lijkt onwaarschijnlijk, maar het kan echt, zien we als een van de begeleiders een demonstratie geeft. Dan mogen we kiezen: kayakken of lopen (de spullen worden ook over de rotsen gedragen naar een instappunt voorbij het woeste gedeelte, als we dan omslaan blijven de spullen droog). Anneke durft wel in de kayak, zij zit immers bij een van de begeleiders, en denkt (hoopt) dat er dan niets kan gebeuren. Het gaat inderdaad goed, maar het scheelde niet veel of Anneke was in het kolkende water uit de kano gestuiterd.
Dan gaan er meer, vanaf de kant aangemoedigd door degenen die nog moeten/mogen. Het gaat eigenlijk best goed, tot er toch een kano omslaat. Dan merk je hoe sterk de stroming is, alles wordt meters meegesleurd, maar dan merken we ook waarom er zoveel begeleiders mee zijn: die zitten in hun kano klaar om drenkelingen en kano op te vangen.
Wim en Johan laten zich door deze val niet weerhouden, en wagen ook de tocht. Net als Anneke stuitert ook Johan bijna de kano uit, maar ook hij blijft binnenboord – keurig! Ook Litty en Dilek gaan er zonder problemen doorheen.
Na deze spannende passage wordt alle bagage weer in de kano’s getild, en dan vervolgen we onze tocht over een nu weer redelijk rustige rivier. Schitterend landschap, het is hier geweldig. Een tijdje later stoppen we weer, nu om te lunchen. De begeleiders hebben lunchdoosjes rijst bij zich en stokbrood, en maken op een vuurtje ook nog vlees voor ons klaar. Ook zijn er bananen, en er is drinkwater. Bij het pauzeplekje is een rots waar je vanaf kunt springen. Litty heeft dit keer geen zin, Wim waagt wel tweemaal de sprong (van de lage rots; je kunt ook vanaf een nog hoger punt springen).
’s Middags kayakken we nog een stukje verder over de rivier, tot we bij het punt komen waar onze bus (met alle bagage) klaar staat om ons naar Vientiane te rijden. Dat is dan nog een uur rijden, maar de tijd gaat snel om want ieder zit nog na te genieten van de mooie tocht.
Vientiane is heel anders dan de rest van Laos, dit is toch wel een echte stad. Je kunt ook goed zien dat de Fransen hier geweest zijn: er is een soort Arc de Triomphe, net als in Parijs. Daar vlakbij is ons hotel.
’s Avonds lopen we met ons vieren richting centrum. Bij enkele grote hotels is de kerstverlichting nog aanwezig, een mooi gezicht. We eten bij een Chinees restaurant, precies zoals je in Nederland ook wel hebt, met een aquarium, veel tierelantijntjes en ronde tafels met draaiplateau. Het eten is voortreffelijk – jammer dat het zo ver weg is, anders zou dit een prima lokatie zijn voor een familiefeestje.
Onze laatste dag in Laos. Er is geen vast programma; ieder kan op eigen gelegenheid de stad verkennen. Wij lopen eerst naar het nationaal monument, vlak buiten het centrum. Er is een hele rij souvenirstalletjes, en het is er best druk, ook veel Thaise toeristen (goed te herkennen aan hun gele polo’s). Met een tuktuk gaan we terug tot ‘de fontein’, in het centrum van de stad. We gaan wat drinken op een terrasje aan de Mekong, maar de rivier zelf zie je nauwelijks, er staat nu erg weinig water in. Bij een bankkantoortje wisselen we nog wat geld, maar voordat we onze laatste ‘kippen’ gaan uitgeven, bezoeken we eerst nog enkele toeristische hoogtepunten: twee wats (waarvan de ene een museumpje is), het paleis (met wachthuisjes) en het gebouw van de Franse ambassade (achter een muur; niet goed te zien).
Anneke en Litty doen daarna nog wat aankopen op de markt. Wim en Johan zijn al terug naar het hotel om nog wat te zwemmen.
Om 6 uur hebben we met de hele groep afgesproken om samen te gaan eten. We wandelen naar een restaurant vlakbij een vergroeide stupa, die we ’s middags al uit de verte gezien hadden – mooi gezicht wel, al dat groen rondom. De menukaart biedt weer voor elk wat wils, vertrouwd westers of experimenteel (of ook al een beetje vertrouwd) Laotiaans. Als de borden leeg zijn, volgen nog wat afscheidswoorden over en weer – we hebben een geweldige reis gehad samen, en deze maaltijd was daarvan een gezellige afsluiting!